แม่ใหม่ คนเดิม (4) : เรื่องเก่าไม่ลืม เรื่องใหม่ไม่จำ

ด้วยวัย 80 ปีของแม่

มีเรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต

มีทั้งที่ดี ไม่ดี สุข ทุกข์ เหนื่อย ท้อ และอีกหลากประสบการณ์หลายอารมณ์

แม่ เป็นคนสูงอายุที่อารมณ์ดี แข็งแรงทั้งกายและใจ

แม่ เป็นคนช่างพูดช่างเจรจา มนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ

ใครใครมักชื่นชมว่า แม่ดูอ่อนกว่าวัย ไม่มีใครทายถูกว่าแม่อายุเท่าไหร่

แม่จะยิ้มกว้างทุกครั้งเวลาที่มีใครทายอายุอ่อนกว่าวัย

นั่นคือความสุขเล็กๆ ที่ทำให้หัวใจแม่พองโต

แม่ จะมีความทรงจำเป็นเลิศกับเรื่องราวในอดีต

ทุกครั้งที่เล่า น้ำเสียงสะท้อนความสุข แววตาสะท้อนความภาคภูมิใจ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเดิมที่เล่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วก็ตาม

จะว่าไป มีไม่กี่เรื่องหรอกที่แม่เล่าทุกครั้งที่มีโอกาส

แรกๆก็รับฟังไปเรื่อยๆ เรื่องโน้นจบเรื่องนี้ต่อ วนเวียนต่อกันไป

ข้าพเจ้าก็ถามบ้าง เบรคบ้าง แซวบ้าง เพื่อเพิ่มอรรถรสในการเล่าของแม่

ซึ่งล้วนเป็นเรื่องในวันเก่าๆ ที่ทำให้แม่มีความสุขและประทับใจ

แต่ระยะหลังๆนี้ ข้าพเจ้าเริ่มสังเกตได้ว่า เรื่องเดิมที่แม่เล่า ยังคงเป็นเรื่องเดิม

แต่วนเวียนอยู่เรื่องเดียวนั้นต่อเนื่องไปเรื่อยๆ เหมือนการกรอเทปย้อนกลับมาที่จุดเริ่มต้น

ไม่มีเรื่องที่สอง เรื่องที่สาม เรื่องที่สี่ .....

แม่สามารถพูดเรื่องเดิมเรื่องเดียวนั้นต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ

จนกว่าจะมีการเบี่ยงเบนความสนใจไปที่อื่น เรื่องอื่น

ซึ่งหากเป็นเรื่องใหม่ ไม่ใช่อดีต แม่จะไม่พยายามจดจำไว้เลย

พูดจบปุ๊บ แม่ก็ลืมได้เลยทันที

เรื่องใหม่ๆ เหตุการณ์ใหม่ๆ ไม่มีแม้สักเรื่องหรือสักเหตุการณ์ที่แม่จะเก็บไว้ในความทรงจำ

ยิ่งนับวันที่ผ่านไป พื้นที่ความจำของแม่ก็สั้นลง สั้นลง

จนไม่มีที่เหลือสำหรับเก็บความทรงจำใหม่ๆที่น่าประทับใจไว้ได้เลย

ซึ่งข้าพเจ้าก็เคยสงสัยว่า ที่แม่จำไม่ได้ เพราะแม่ไม่อยากจำ หรือไม่สามารถจำอะไรได้อีกต่อไปจริงๆ

เรื่องเก่าไม่ลืม เรื่องใหม่ไม่จำ ...

แล้วแม่จะจำลูกหลานได้หมดทุกคนมั้ยน้า

 

 

 

[ส.รตนภักดิ์]

นั่นคือ บรมครูของเราครับ.. ไม่ควรมองข้าม..อาจจะอึดอัดบ้าง แต่อย่าแสดงออกจะเป็นบาปนะครับ ให้ถือว่าคือ ต้นแบบที่ชีวิตเราจะดำเนินไปทางนั้นเช่นกัน...ครับเป็นกำลังใจให้เลี้ยงท่านต่อไป

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...อย่าเบื่อที่จะฟัง พูดตอบ มองให้ความสนใจเมื่อท่านพูด...ความสำคัญไม่ได้อยู่ทีเรื่องที่เล่า แต่ท่านมีความสุขที่มีลูกๆ อยู่ข้างๆค่ะ