แม่คือผู้ให้

........เมื่อคิดถึงแม่.......ภาพแม่ที่ปรากฎแจ่มชัดในความทรงจำคือผู้หญิงที่ทำงานหนักปลูกผัก ทำสวน ทำนา ทำไร่  ท่ามกลางแสงแดด สายฝน และลมหนาว แม้สภาพอากาศจะเป็นอย่างไรแม่ก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ตั้งแต่เช้าจนมืดค่ำไม่มีเสียงบ่นถึงความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ไม่มีคำพูดใดๆให้ลูกๆกังวลใจ มีแต่สายตาและร่างกายเท่านั้นที่บ่งบอก สายตาที่เหนื่อยอ่อน มือที่หยาบกร้าน ขาที่ยืนไม่ค่อยตรงนักเพราะความเสื่อมของร่างกาย แม่ยอมเหนื่อยเพื่อให้ลูกๆทุกคนได้เรียนสูงๆ แม่ยอมอดเพื่อให้ลูกๆกินอิ่ม แม่ยอมใส่เสื่อเก่าเพื่อให้ลูกได้ใส่เสื้อใหม่  แม่ให้ความรักที่ล้ำค่าอย่างมากมายแก่ลูกแต่ไม่เคยทวงถามถึงความรักที่จะได้จากลูกเลย ประโยคที่แม่ยึดถือและใช้อบรมสั่งสอนลูกๆอยู่เสมอคือ ให้เป็นคนขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ อดทนและไม่เบียดเบียนใคร แล้วจะมีความสุข 

..........ถึงวันนี้ลูกๆของแม่โตและมีงานการที่ดีทำกันทุกคนแล้วแต่แม่ยังขอทำงานที่แม่รักต่อไป  ในสวนของแม่มีของกินทุกอย่าง  แม่รู้ว่าลูกแต่ละคนชอบกินอะไรก็จะปลูกไว้  วันไหนลูกมาหาก็จะได้ของโปรดติดมือกลับไปทุกครั้ง  แม่ไม่ได้มีความสุขที่ได้ของฝากจากลูกแต่มีความสุขที่เห็นลูกได้กินของที่แม่ปลูกต่างหาก  นี่เองเป็นที่มาของคำกล่าวที่ว่า "แม่คือผู้ให้" อย่างแท้จริง.............

                                                ขอกราบแทบเท้าแม่พระในดวงใจของลูก