สร้างไม่ได้ ... ซ่อมไม่ได้ ก็วาง
เมื่อพอซ่อมตนเองได้ซ่อมเป็น...ก็พอจะซ่อมคนได้
เมื่อซ่อนตนซ่อมคน จึงเกิดได้คิดว่า งานสร้างอันเป็นงานป้องกันก่อนจะซ่อมได้ดีกว่า แต่...เอาเข้าจริง
งานสร้างนั้นกลับยากกว่างานซ่อม
เพราะเมื่อ "ใจ" นี้ไม่ตระหนักไม่เชื่อ ไม่ศรัทธาในงานสร้าง หลงไป
โอกาสจะได้สร้างจึงไม่มี...
รอ...ให้ได้ใจ "เสีย" ก่อน จึงจะค่อยได้ซ่อม
หน้าที่ข้าพเจ้าในฐานะเพื่อนร่วมเกิด-ตาย ได้แต่บอกว่า "อย่าทำเลย...อย่าทำเลย มันเป็นเหตุอกุศล ...อย่าทำเลย"...
บอกแล้ว สะกิดแล้ว...เต็มที่แล้ว
เมื่อถึงเวลา...สร้างก็ไม่ได้ ซ่อมก็ยาก
ก็ได้แต่วางลง...
วางลง...ด้วยใจเบาเบา
...
เมื่อซ่อนตนซ่อมคน จึงเกิดได้คิดว่า งานสร้างอันเป็นงานป้องกันก่อนจะซ่อมได้ดีกว่า แต่...เอาเข้าจริง
งานสร้างนั้นกลับยากกว่างานซ่อม
เพราะเมื่อ "ใจ" นี้ไม่ตระหนักไม่เชื่อ ไม่ศรัทธาในงานสร้าง หลงไป
โอกาสจะได้สร้างจึงไม่มี...
รอ...ให้ได้ใจ "เสีย" ก่อน จึงจะค่อยได้ซ่อม
หน้าที่ข้าพเจ้าในฐานะเพื่อนร่วมเกิด-ตาย ได้แต่บอกว่า "อย่าทำเลย...อย่าทำเลย มันเป็นเหตุอกุศล ...อย่าทำเลย"...
บอกแล้ว สะกิดแล้ว...เต็มที่แล้ว
เมื่อถึงเวลา...สร้างก็ไม่ได้ ซ่อมก็ยาก
ก็ได้แต่วางลง...
วางลง...ด้วยใจเบาเบา
...
หมายเลขบันทึก: 540657เขียนเมื่อ 27 มิถุนายน 2013 06:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน 2013 06:29 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
ชอบภาพผู้ปฏิบัติธรรมตัวน้อย ๆ จังเลยครับ
อนุโมทนาบุญด้วยคนนะครับ
ชยพร แอคะรัจน์