"..มีบ้างไหม.."
มีบ้างไหมคนเราไม่เศร้าโศก
เกิดมาแล้วได้โชคสุขเสมอ
มีบ้างไหมทำไปไม่เผอเรอ
ไม่เคยเผลอพลาดผิด คิดละอาย
มีบ้างไหมได้รับแต่สรรเสริญ
ใจเพลิดเพลินหลงมัวเมาจนเช้าสาย
มีบ้างไหมถูกนินทาจนวันตาย
ไม่หรอกนะสหาย ไม่มีวัน
มีบ้างไหมที่สมหวังเสียทุกอย่าง
บนเส้นทางชีวิตที่คิดฝัน
มีบ้างไหมคนรู้จัก รักคุ้นกัน
ไม่แตกกายทำลายขันธ์ จากกันไป
มีบ้างไหมใครที่ไม่มีสุข
มีแต่ทุกข์ทุกวัน นั่นมีไหม
หามิเห็นดอกนะจะมีใคร
ที่จะได้ดังฉันพรรณนา
ไม่มีหรอก ไม่มีหรอก จะบอกให้
ทุกทุกสิ่งผันแปรไป ให้เห็นหนา
ทั้งร้ายดีนี้สับเปลี่ยนเวียนไปมา
มีปัญญารู้เท่าทัน เท่านั้นพอ
๒๒.๐๗ น. :๒๔ มิ.ย. ๒๕๕๖
สาธุ รับธรรมะก่อนนอนค่ะ
สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจใช่ภายนอก
ธรรมบอกเล่าขานมานานเหลือ
นำมาฝึกปรับใจไม่คลุมเครือ
เชื่อไม่เชื่อจะต้องลองทำเอง
กราบนมัสการท่านมหาวินัย อ่านกลอนแล้วอยากต่อด้วยค่ะ
ขอบคุณคุณโยมจันทวรรณ และ คุณ โอ-อนุ ที่มาเยี่ยมชม และร่วมต่อกลอน บทกลอนคุณโยมไพเราะและมีความหมายดี ขอให้มีความสุข
สาธุ อนุโมทนาค่ะ