มุมมองประเทศไทยในด้านการศึกษา

                การศึกษาในประเทศไทย โดยส่วนใหญ่จะเป็นการที่รัฐบาลไทยมอบหมายให้กระทรวงศึกษาธิการมีบทบาทสำหรับผู้เรียนตั้งแต่ก่อนวัยเรียนจนถึงระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และเป็นการศึกษาขั้นพื้นฐานแบบไม่เสียค่าใช้จ่ายสิบสองปีที่ได้รับการรับรองตามรัฐธรรมนูญ และมีผลบังคับใช้ขั้นต่ำสุดที่เก้าปี

                ตามระเบียบการศึกษาจะวางไว้ที่อย่างน้อยสิบสองปีของการศึกษาขั้นพื้นฐาน กับการศึกษาที่สูงขึ้น การศึกษาขั้นพื้นฐานสามารถแบ่งออกเป็นหกปีของการศึกษาระดับประถมศึกษา กับอีกหกปีสำหรับการศึกษาระดับมัธยมศึกษา ซึ่งแบ่งย่อยออกเป็นสามปีในระดับมัธยมศึกษาตอนต้นกับอีกสามปีในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ส่วนระดับชั้นอนุบาลเป็นระดับการศึกษาก่อนขึ้นชั้นประถม iรวมถึงเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาขั้นพื้นฐานในช่วงระยะเวลาราว 2-3 ปีโดยขึ้นอยู่กับสถานที่ และสามารถเปลี่ยนย้ายได้ นอกจากนี้ การศึกษานอกระบบยังได้รับการสนับสนุนโดยรัฐ ซึ่งทางโรงเรียนมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญสำหรับโครงสร้างพื้นฐานการศึกษาทั่วไป

                 การบริหารและการควบคุมของมหาวิทยาลัยรัฐและเอกชนจะดำเนินการโดยสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา ซึ่งเป็นแผนกหนึ่งของกระทรวงศึกษาธิการ

                 การจัดการศึกษาของประเทศไทยนั้นถูกมองว่าล้าหลังและล้มเลวเสมอมา^[1] กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข เปิดเผยเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2554 ว่า เด็กไทยมีระดับเชาวน์ปัญญา -70 ซึ่งต่ำที่สุดในทวีปเอเชีย โดยเด็กไทยภาคตะวันออกมีสติปัญญาน้อยที่สุด สูงขึ้นมาจึงเป็นภาคใต้ ภาคเหนือ และภาคกลางตามลำดับ^[2](1)

                                     

1.  รายการ เวทีสาธารณะ : ขอคืนพื้นที่การศึกษา
     (อันเนื่องจากกระทรวงศึกษาฯจะยุบโรงเรียนขนาดเล็ก)

       1.1 รายการ เวทีสาธารณะ : ขอคืนพื้นที่การศึกษา  1

            1.2 รายการ เวทีสาธารณะ : ขอคืนพื้นที่การศึกษา  2

            1.3 รายการ เวทีสาธารณะ : ขอคืนพื้นที่การศึกษา  3

2. รศ.ดร.สุกรี  เจริญสุข  พูดถึงการศึกษาไทย

                                    

(1)  http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A8%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2