จากเมล็ดพันธุ์...เติบโตเป็นต้นกล้าและไม้ใหญ่
หลังจากฤดูกาลผันเปลี่ยนแปรปรวนไปตามลม...
ลมแห่งราคะ ลมแห่งโทสะ ลมแห่งโมหะ ... แต่ความเป็นชีวิตก็ยังคงดำเนินไป
ตื่นเช้าขึ้นมาในวันนี้...
อากาศที่บ้านยังมืดครึ้ม ไม่มีแดด ข้าพเจ้านึกถึงเด็กๆ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในวัด ก็นึกถึงข้าวผัด...หลังจากที่ได้ทดลองทำดูมาสองวัน สำหรับเด็กๆ ที่มาบ่มเพาะจิตใจแห่งพุทธะ (ตื่นรู้และเบิกบาน) ที่วัด เช้านี้จึงทำข้าวผัดปลากระป๋องใส่เห็ด ใส่ซอสมะเขือเทศ
นั่งทบทวนต่อตนเอง...
ชีวิตมีเพียงการเรียนรู้ เรื่องใดที่เราเรียนจบแล้วเราก็ไม่ต้องย้อนกลับไปเรียนอีก มีเพียงหน้าที่ผ่องถ่ายให้ผู้คนได้ร่วมเรียนรู้คล้ายการ review leterture เพื่อที่เขาจะนำไปสู่การผสมผสานเป็นรอยเพื่อเชื่อมต่อการเรียนรู้ของตนเองต่อไป
ต้นกล้าน้อยๆ คือ คำที่ข้าพเจ้าใช้เรียกเด็กๆ ที่มาอยู่ภายใต้บารมีธรรมขององค์หลวงปู่ประสาร สุมโน ณ วัดป่าหนองไคร้ จ.ยโสธร...
ถ้าแยกกลุ่มเด็กๆ ที่ข้าพเจ้ามีโอกาสได้ร่วมปฏิสัมพันธ์ด้วยหลักๆ ก็สามกลุ่มคือ ...
ต้นกล้า "คุมประพฤติ" => ที่เป็นดั่งต้นกล้าที่โดนเพลี้ยหรือแมลงบังเบียดจนต้องเอามาบ่มเพาะดูแลให้ฟื้นฟูฟื้นตัวขึ้นมา
ต้นกล้าสังกะลี... => คือ หน่อเนื้อที่ได้มาจากรอยของการบวชภาคฤดูร้อน แล้วเด็กๆ อยากจะมีชีวิตที่อยู่ต่อในวัดและเรียนหนังสือไปด้วย แต่ไม่ใช่แค่การบวชเรียนอย่างเดียว หากแต่เรียนรู้เรื่องโลกและธรรมควบคู่ผสานเป็นหนึ่งเดียวไปพร้อมๆ กัน
ต้นกล้าแม่ออกน้อย => คือ โอกาสของเด็กหญิงตัวน้อยๆ ...ที่มีโอกาสได้เรียนรู้เรื่องทุกข์ในวัยเยาว์และเลือกที่จะมาอยู่วัดกับแม่ครูเพื่ออาศัยน้ำเย็นจากเมตตาบารมีขององค์หลวงปู่หล่อเลี้ยงใจเพื่อการเติบใหญ่ในโลกใบกว้างนี้
เมื่อได้นั่งดูหน่อกล้าที่เติบโตนี้...หัวใจนี้ก็รู้สึกอ่อนโยนลงด้วยใจที่นอบน้อมต่อความเป็นชีวิต
ชีวิตในแต่ละชีวิต คือ ความดีและความงาม...หล่อเลี้ยงโลก
โลกแห่งศานติ
...
ต้นกล้าต้นนี้โตพอต้านลมฝน
สอบเสร็จก็เข้าสู่วิถีแห่งอริยมรรค...ฝึกฝนและบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งพุทธะในดวงจิตนี้ให้เติบโต หลังจากโกนผมเสร็จเข้ากราบหลวงปู่ท่านเมตตาสอนว่า "เมื่อโกนผมออกใจนั้นก็ปลงลงแล้ว" อนุโมทนาบุญกับน้องภัส ครั้งนี้เป็นปีที่๒ ที่บวชชีศีล ๘ เมื่อเข้าสู่ฤดูปิดเทอม
วันปกติ...เป็นสังกะลีศีล๕ วันหยุดเสาร์-อาทิตย์เป็นสังกะลีศีล๘ ... ช่วงปิดเทอมเป็นสามเณรน้อย
มีเรื่องราวมากมายที่ให้เขาได้เรียนรู้ควบคู่กันไปทั้งภายในและภายใน ...อันเป็นทั้งโลกและธรรม
สองเดือนกับโอกาสได้สร้างกุศลกรรม ซึ่งบางคนอาจจะไม่มีโอกาสเลย แต่ที่นี่ให้โอกาส...
คือครั้งหนึ่งในความยิ่งใหญ่ในชีวิตของเขา...ต้นกล้าฟื้นฟูฟื้นตัวฟื้นชีวิต
ต้นกล้าแห่งอนาคต เรียนรู้ผ่านการถอดบทเรียนหลังจากได้ลงมือปฏิบัติผ่านการทำสาธารณูประโยชน์ ฝึกฝนทางปัญญาผ่านวิธีคิด
ชีวิตหนูๆ ล่ะ "ต้นกล้าแม่ออกน้อย...
หัวใจกล้าแกร่งมาก "หนูไม่อยากมาเกิดอีก" เป็นคำพูดง่ายๆ เมื่อแม่ครูถามไปถึงเหตุผล "หนูไม่อยากให้เพื่อนมาด่า"... หัวใจดวงน้อยนี้ ได้ทำความเข้าใจแล้วว่า "การเกิดนี่เป็นทุกข์"...
หน้าที่ของแม่ครูคือ ... การตระคองโอบกอดให้ได้เรียนรู้ผ่านพายุอารมณ์โลภ โกรธ หลงนี้ไปให้ได้ตลอดรอดฝั่ง
...
๑๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๖
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น