มาช่วยกันอ่านด้วยคะ
...เท่าที่สัมผัสชีวิตความเป็นครูในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้มานานพอสมควรตั้งแต่เริ่มต้นทำงานมาจนถึงปัจจุบัน พบว่า นักศึกษามีทักษะทั้งการอ่าน การเขียน การคิดคำนวณ รวมไปถึงการใช้ภาษาไทยลดลงเรื่อยๆๆ ตามอายุการทำงานที่เพิ่มขึ้น หากใช้ภาษาที่เข้าใจง่ายๆ คือ เด็กสมัยนี้ยิ่งเรียนมากยิ่งเอาตัวไม่รอด ทำอะไรไม่เป็น กว่าจะสอนเรื่องหนึ่งให้เข้าใจต้องอธิบายซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ. แถม. ด้วยต้องกำกับติดตามการทำงานอย่างใกล้ชิด ห้ามละสายตาไปสักนาที (ดูเหมือนจะรุนแรงโหดร้าย แต่เรื่องจริงคะ) ต่างจากเด็กนักศึกษารุ่นก่อนๆๆ อธิบายครั้งเดียวเข้าใจขวนขวายหาความรู้ทำความเข้าใจเพิ่มและช่างถามด้วย
มีหลายครั้งที่นักศึกษาแถวนี้ใช้ ภาษาเพื่อการสื่อสาร แบบเด็กสองภาษา บางคนกำลังคิดว่า น่าอิจฉา เด็กที่นี่เตรียมพร้อมเข้าสู่อาเซียนก่อนใครๆ >__< แต่การเป็นเด็กสองภาษา(ภาษาไทย ภาษามลายูถิ่น) มักมีปัญหาทุกครั้ง อาทิเช่น
- นักศึกษาที่มาส่งงานหากคนไหนพูดภาษาไทยไม่ชัด จะมาพร้อมเพื่อนเพื่อให้เพื่อนช่วยอธิบายเพิ่มเติม โดยตัวเองพูดภาษามลายูถิ่นให้เพื่อนแปลเป็นภาษาไทยแล้วจะพูดคำนั้นกับครูอีกครั้ง กรณีเดียวกันเวลาครูอธิบายยกตัวอย่างชื่ออาหาร เช่น กระยาสารท กว่าจะเข้าใจตรงกันนอกจากต้องหาภาพมาให้นักศึกษาดูแล้ว เพื่อร่วมชั้นเรียนต้องช่วยอธิบายเป็นภาษามลายูถิ่นว่าขนมมีชื่อเรียกว่าอย่างไร ลักษณะรูปร่างหน้าตาแบบไหน
- นักศึกษาบางคนเข้าใจสองภาษาเป็นอย่างดี แต่พูดเรียงประโยคผิดแบบ ขำๆ น่ารักๆบ่อยมาก เช่น
...อาจารย์ลองกองกินมั้ย ฝากลองกองมาให้มั้ย ความหมายคือ อาจารย์ทานลองกองหรือไม่ ผมเอามาฝาก
...วันนี้พามอเตอร์ไซค์มาล้มรถ. หมายความว่าเด็กขี่มอเตอรไซค์มาแต่มีอุบัติเหตุรถล้ม
บางครั้งส่งผลต่อการเขียนด้วยเพราะเขียนตามที่คิดและแปลจากภาษามลายูถิ่นเป็นภาษาไทย เช่น น้ำตาลเหนี่ยวๆ คนๆ(เหนียวข้น) เนื้อแน้น(เนื้อแน่น) ขืนฝู(ขึ้นฟู) รอยหน้า(โรยหน้า) เป็นต้น
ที่น่าขำหรืออาจขำไม่ออกเพราะมีบางครั้งเขียนป้ายประกาศประชาสัมพันธ์ที่น่ารัก ๆ แบบนี้ ...มาลองอ่านด้วยกันนะคะ....
...~____~
ความเห็น (4)
มาให้กำลังใจค่ะอาจารย์
อิอิ ขำไม่ออกเช่นกัน
ดีน๊าที่ไม่ได้เป็นครู หากเป็นคงทำใจไม่ได้ :)
ขอบคุณคะ คุณนารี
ขอบคุณทุกดอกไม้กำลังใจทุกท่านด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ เคยเป็นครู เข้าใจเลยค่ะ