ขึ้นชื่อว่าความสุข...ใครๆ ก็ปรารถนาและอยากได้ และยิ่งเป็นความสุขที่นำมาซึ่งความสงบ ทั้งกาย วาจา และใจแล้ว น้อยคนมากๆ ที่จะได้ลิ้มรส
ส่วนใหญ่เราจะได้คุ้นเพียงแค่ ความสุขแบบฟูๆ พองๆ ซ่าส์ๆ...
แต่สุขอันสงบเย็นนี่ จะต้องเพียรสร้างเหตุให้ถึงพร้อม ผลถึงจะออกมาดี
และที่สำคัญ...ความสุขสงบดังกล่าว เราต้องเป็นผู้ลงมือทำเหตุให้ถึงพร้อมด้วยตนเอง
ถ้าเหตุไม่ถึงพร้อม ... จิตสัมผัสจะเข้าไม่ถึงสภาวะที่ว่าสุขสงบ
แต่ระหว่างทาง...
ที่เรากำลังเพียรสร้างเหตุให้ถึงพร้อมเพื่อผลอันสุขสงบนั้น
ในรายทางนั้นจะมีความสุขเล็กๆ...แฝงฝัง...อยู่อย่างเต็มเปี่ยม เพียงแต่ว่าเราจะมองเห็น หรือฝึกฝนตัวเองให้มองเห็นหรือไม่เท่านั้นเอง
ถ้าเราฝึกฝนให้มองเห็นเราจะพบว่า คุณค่าที่นำมาซึ่งความสุขเล็กๆ ที่หล่อเลี้ยงจิตใจเราให้เราอยู่ได้ จน ณ วันหนึ่งก้าวย่างไปสู่สภาวะสุขสงบ
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเราทั้งนั้น ... เราที่ตื่นรู้เพื่อสู่การสร้างเหตุให้ถึงพร้อม
...
๒๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ไม่มีความเห็น