ใจที่เต็มไปด้วย "อคติ"
เป็นรากเหง้ามาจากความไม่รู้ ความโง่ หรือภาษาทางการก็คือ อวิชชา
ผู้ที่มีใจอคติ นั้นอาจสืบเนื่องมากจากทะนงในตัวเองว่า ตนเองนั้นดีเลิศ ประเสริฐกว่า ความคิดความเห็นดีกว่าถูกต้องกว่า เมื่อพิจารณาแล้วก็ไปตกอยู่ในหมวด "มานะ" อันเป็นกิเลสตัวร้ายมาก ทำให้คนไม่ยอมคน ไม่ก้มหัวให้ธรรม
โลกวุ่น เพราะมีตัวนี้เป็นส่วนสำคัญที่ก่อให้ "ตัวกู" มันเข้มแข็ง
หากไม่ฝึกกด ฝึกข่ม ฝึกทำความเข้าใจแล้ว ชีวิตของเราก็จะตกเป็นทาสกิเลสนี้้ไปตลอดกาล
...
๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ฝึกอยู่ค่ะ.. แต่มันหลงลืมบ่อย