ในขณะที่เด็กคนอื่นๆ เที่ยวเล่น เรียนกวดวิชาบ้าง หรือสนุกสนานเพลิดเพลินตามกิจกรรมการเลี้ยงดูของพ่อแม่ ครอบครัว...
แต่เด็กๆ "ต้นกล้า" เหล่านี้กลับวิ่งเข้ามาวัด มาใช้ชีวิตในวัด กับการทานข้าวมื้อเดียวบ้าง สองมื้อบ้างตามกำลัง
การใช้ชีวิตเช่นนี้...คือ การฝึกฝนตนเองทวนกระแส
ทำคุณประโยชน์ต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะกวาดลานวัด ล้างห้องน้ำ ถวายอาหาร ทำกับข้าว...เรียนหนังสืออย่างเปี่ยมสุข ตอนเย็นก็ทำวัตร สวดมนต์ เดินจงกลม
เมื่อถอยออกมาดู...
รับรู้ได้ว่าหัวใจดวงน้อยๆ นี้ยิ่งใหญ่มาก ไม่มีใครบังคับมา...
เขามาของเขาเอง...เขามาอย่างเปี่ยมสุข
ข้าพเจ้าเพียงทำหน้าที่ประคอง...การมาของเขาให้ย่างก้าวไปสู่เป้าหมายอันประเสริฐสูงสุดของการมีชีวิต...ซึ่งระยะเวลาไม่อาจรู้ได้ว่ายาวนานเพียงใด...แต่ ณ วันนี้ข้าพเจ้าปฏิบัติเต็มที่ในการสนับสนุน
...
หัวใจดวงน้อยอันยิ่งใหญ่ในสามแดนโลกธาตุ
ไม่มีความเห็น