จากการที่นิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวรได้ทำกิจกรรมร่วมกัน การร่วมทุกข์ ร่วมสุข ทำให้เกิดความเอื้ออาทรซึ่งกันและกันของนิสิตกลุ่มหนึ่งภายในมหาวิทยาลัยนเรศวร
จากเรื่องที่ว่าเพื่อนของเขาจะต้องได้รับโทษทางวินัยนิสิตขั้นไม่ร้ายแรง แต่อยุ่ในระดับภาคทัณฑ์ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเขาจะได้รับโทษขั้นสุงสุดของโทษฐานความผิดวินัยไม่ร้ายแรง โดยได้รับการพิจารณาลงโทษสูงกว่ากลุ่มเพื่อน
ดังนั้น กลุ่มเพื่อนเขาจึงปรึกษาหารือกันว่าจะมีวิธีการใดที่จะสามารถลดโทษให้เพื่อนคนดังกล่าวจากหนักเป็นเบาได้ และด้วยเหตุที่ว่าเพื่อนคนดังกล่าว ไม่เคยกระทำผิดทางวินัยนิสิตมาก่อน รวมถึงการเป็นคนที่ตั้งใจทำงาน มีความรับผิดชอบในหน้าที่สูง กลุ่มเพื่อนจึงร่วมกันทำหนังสือขอความกรุณาลดโทษให้ผู้บริหารพิจารณา
จะเห็นได้ว่า นี่แหละคือความรัก ความเอื้ออาทรของผู้ที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน สมกับคำว่า เพื่อนแท้ย่อมไม่ทิ้งกัน
