เพื่อให้เกิดกระบวนการดูแลผู้ป่วยที่เป็นรูปธรรม โดยต้องการพัฒนาคุณภาพบริการแบบองค์รวม พัฒนาบุคลาการที่เกี่ยวข้อง พัฒนาระบบการบริการทีเชื่อมโยงต่อเนื่องกัน และสุดท้ายความเชื่อของคนอิสาน คือการได้อยู่ที่บ้าน และตายที่บ้าน
เริ่มต้นเติมเต็มความรู้จากการดูงาน โดยไปทั้งทีมที่เป็นสหสาขาวิชาชีพ เพื่อเป็นการผูกหัวใจ ผูกความรู้ หลังจากนั้นมีการสร้างทีม ดำเนินการแบบล้มลุกคลุกคาม เราพบว่าขาดทักษะเรื่องการสื่อสารในการบอกว่าเขาเป็นระยะสุดท้าย ขาดความรู้เรื่องจิตวิญญาณที่แท้จริง จึงต้องแสวงหาความรู้เพิ่ม
มีการพัฒนาเป็นแนวทางปฏิบัติ เริ่มสร้างเครือข่ายในชุมชน เครือข่ายทางศาสนา พูดเรื่องเดียวกัน มีการสร้างเครือข่ายจิตอาสา ยาใจ “เพื่อนใกล้บ้าน” ซึ่งพบว่าได้ผล มีการคืนผู้ป่วยให้ชุมชน
มีการแบ่งปันความรู้กับระดับจังหวัด และพัฒนาเพื่อเชื่อมโยงสู่งานประจำ
มีเครือข่ายจิตอาสา 174 เครือข่าย และมีเครือข่ายผู้สูงอายุด้วย
เราพบว่า ความเป็นมิตรกับความตาย การดำเนินการที่เกิดจากพลังจากความสรัทธา จะเกิดการเรียนรู้และเห็นเสน่ห์ของมัน ซึ่งไม่สามารถวัดด้วย KPI
ไม่มีความเห็น