เรียนเล่นแต่เกิดปัญญา
รุ่งสางของวันอาทิตย์ที่ ๒๒ กค ๕๕ ข้าพเจ้ายังสาละวนอยู่กับภารกิจส่วนตัวในกุฏิบริเวณสำนักแม่ชี เสียงเด็กๆ แว่วมานั่นแสดงว่าพากันมาถึงวัดแล้ว
"ช่างมาแต่เช้าเหลือเกิน" ข้าพเจ้านึกในใจ
แต่ก็ยังคงสาละวนทำภารกิจ พร้อมกันนั้นก็เดินสำรวจเต็นซ์นอนที่ไม่ได้ลงมานอนเลยในเมื่อคืน และไม่ได้ลงมาเดินจงกลม ข้าพเจ้ารู้สึกมึนศีรษะและเป็นเบลอๆ และคล้ายอาการจะเป็นลมตั้งแต่บ่าย(วันเสาร์ที่ ๒๑ กค) หลังจากที่สอนเด็กๆ ต้นกล้าใสใสเสร็จ ขอพระอาจารย์งดสอนเด็กต้นกล้าในอนาคต พร้อมกับขอตัวเข้าไปพักในกุฏิ ประเมินแล้วว่า ... อาการวิงเวียนศีรษะคล้ายจะวูบนั้นคงจะไม่สามารถทำให้ขับรถกลับบ้านได้ (เหตุไม่ถึงพร้อมก็ย่อมรับผล)
ไม่แน่ใจว่าอาการที่เกิดขึ้นนั้นคืออะไร
แต่ก็หลับไปตั้งแต่บ่ายอย่างไม่รู้สึกตัว ... รับรู้แต่ว่าประคองลมหายใจไว้
จากนั้นพลบค่ำก็ตื่นขึ้นมา เดินเพื่อให้รู้สึกตื่นตัว จากนั้นก็พักยาวจนถึงรุ่งสาง แต่รอบนี้อาศัยว่านอนเจริญสติ ติดตามการเคลื่อนไหวของลมหายใจ ส่วนตัวมีความเชื่อว่าสมาธิสามารถช่วยเยียวยาได้
ตอนเช้าสดชื่นและมีกำลังมากขึ้น
ได้เจอเด็กๆ แต่เช้าพร้อมปิ่นโต มานั่งทานข้าวกันที่ศาลาสี่ ทั้งๆ ยังไม่ถึงเวลานัดหมายในการมาเรียนหนังสือ ... แต่เด็กๆ ก็พร้อมใจที่จะมา บ้างอ่านนิทาน บ้างระบายสีภาพวาด ... บ้างก็เล่นเกมส์
ข้าพเจ้านั่งพักพร้อมสำรวจความพร้อมในร่างกายของตนเอง
ประคองพละกำลังด้วยลมหายใจ ...
วันนี้เรามีนัดหมายเลี้ยงวันเกิดคอปเตอร์ พี่บอยกับพี่ทุ่งอาสาต้มมาม่าใส่ผักใส่ไข่ให้น้องๆ และคุณน้าหมอปึ่งอาสาทำขนมเค้กมาเลี้ยงเด็กๆ โชคดีว่า ...ได้แม่อ้อมาช่วยแบ่งเบาในการสอนเด็กๆ...
กัลยาณมิตรเล็กๆ หากแต่ยิ่งใหญ่มากในยามนี้
บอยกับทุ่ง เด็ก ม.๑ และ ป.๖ แต่สามารถช่วยข้าพเจ้าจัดการอะไรหลายๆ อย่างในการเกื้อกูลเด็กๆ อาหารเมนูง่ายๆ แต่ก็สามารถทำเลี้ยงเด็ก ๒๐ คนได้ ยิ่งใหญ่มากในหัวใจเด็กน้อยๆ...
การเรียนรู้วันนี้ ... ข้าพเจ้าทดลองให้เด็กๆ ฟังเพลงนิทาน จากนั้นก็ให้สรุปความผ่านภาพวาด ว่าในนิทานดังกล่าวพูดถึงเรื่องอะไร ...
กิจกรรมนี้ช่วยฝึกฝนทักษะการฟัง และการตีความหลังจากที่รับสารของเด็ก
ข้าพเจ้าชอบว่า ... พอเขาฟังเสร็จเขาจะตั้งใจวาดภาพกันมาก และก่อนวาดภาพเขาจะพูดคุยกันก่อนว่าเขารับรู้เรื่องราวในนิทานอย่างไร ... บางประเด็นอาจคล้ายกันบางประเด็นก็ต่าง แต่เขาก็จะไม่โต้แย้งกัน และก็ไม่ลอกกัน แต่ก็จะวาดภาพออกมาตามจินตนาการของตนเอง
ฝึกฝน...ทักษะการฟังและการคิดจินตนาการ และถ่ายทอดเป็นเรื่องราวออกมา
ข้าพเจ้าสังเกตว่าเด็กสนใจและดูนิ่งมีสมาธิมาก อย่างซนๆ เช่นน้องมลและคิว ก็จิตจดจ่ออยู่กับความพยายามที่จะสื่อสารออกมาเป็นภาพ หรือแม้แต่นนท์เองก็เช่นกัน ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาหลายภาพมาก
งานของคิว...สะท้อนเมื่อคิวมาต่อรองว่า "ผมขอวาดรวมกันในภาพเดียวได้ไหมครับ" ... ข้าพเจ้าก็อนุญาต คิวเขาคิดว่านิทานแต่ละเรื่องน่าจะมารวมกันในภาพเดียวได้ ... ในใจของข้าพเจ้าเองนั้นก็ไม่อยากปิดกั้นความคิดและจินตนาการของเขา และอยากดูด้วยว่า เรื่องราวที่เขาจะสื่อออกมานั้นเป็นอย่างไร
สนุกและมีความสุข
ในขณะที่เด็กๆ กำลังเรียนอยู่นั้น พี่บอยและพี่ทุ่งก็สาละวนกับการเตรียมมาม่าต้นเลี้ยงน้องๆ...ไข่และผักเพียบ นี่คือความใส่ใจของบอย ซึ่งบอยมาถามข้าพเจ้าว่าขอใส่ไขเยอะได้ไหม ข้าพเจ้าก็บอกว่าได้ "เต็มที่เลยลูก"
ซึ่งผลลัพธ์จากความคิดและความตั้งใจในการทำของบอยก็สะท้อนออกมาตอนที่เด็กๆ ทานจนหมด และบอกว่า "อร่อย"... เด็กเขาย่อมเข้าใจความรู้สึกซึ่งกันและกัน ... เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "เอาใจเขามาใส่ใจเรา"
ก่อนที่ทุกคนพร้อมจะทานข้าว...
ได้ครูอาสาสมัครอย่างแม่อ้อ มาพาเล่นเกมส์เจริญสติ ... นับเลข เสียงหัวเราะเบิกบานอย่างมีความสุข และความตั้งใจในขณะที่เล่มเกมส์
ในวันที่ข้าพเจ้ากำลังจะล้มพับ "คู่บุญบารมี...กัลยาณมิตรที่งดงาม" อย่างหมออ้อ หรืออย่างบอยกับทุ่ง ก็เข้ามาช่วยเกื้อกูลข้าพเจ้าได้อย่างดีเยี่ยม
กิจกรรมทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างปกติ อย่างที่ไม่ต้องหยุดชะงักเพราะทุกข์ความทุกข์ส่วนตัวของข้าพเจ้าอันเนื่องมาจากความเจ็บป่วย ทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างเป็นปกติ ด้วยหัวใจแห่งการเกื้อกูลที่เข้ามาร่วมแบ่งปันและประคองกันไป
พลังของเด็กก็เคลื่อนไปอย่างเบิกบานและสดใส
เป็นอีกหนึ่งวันที่ได้เรียนรู้
...
เสาร์ที่ ๒๒ กรกฏาคม พ.ศ.๒๕๕๕
(ดูภาพเพิ่มเติมใน เรียน เล่น แต่เกิดปัญญา ๒๑-๒๒ กค ณ โรงเรียนต้นกล้า)
ความเห็น (2)
รูปประกอบบทความนี้ มีรูปวาดของน้องคิวไหมค่ะ
มีค่ะ...
สามเรื่องในภาพเดียว
...
