หายใจสั้น ไอ...หายใจยาว หาย

เป็นเวลาครบหนึ่งสัปดาห์...

ที่ข้าพเจ้ามีอาการไอ... ทราบทันทีเลยว่า กำลังโดนรุมเร้าจากสิ่งมีชีวิตเล็กๆ...ที่แฝงฝังอยู่ในร่างกาย พร้อมการเจริญเติมโตอย่างรวดเร็ว..

และสิ่งมีชีวิตนี้ก็ถูกร่างกายดักจับ...เพื่อไม่ให้กระทำการอันตรายร้ายๆ ใดใดแก่เรา ผ่านเสมหะและกลไกการไอ...

เป็นเวลากว่าสัปดาห์ที่ข้าพเจ้าพยายามจะทำความเข้าใจในเรื่องนี้ แต่เนื่องด้วยการเดินทางและการงานต่อเนื่อง ทำให้ขาดห้วงเวลาที่จะพิจารณาในเรื่องนี้ แต่ก็อาศัยในช่วงเย็นที่จะทำความเข้าใจร่างกายและสภาวะที่เกิดขึ้นผ่านการนั่งสมาธิภาวนา...

โชคดีว่า...ไม่มีไข้ มันเป็นเพียง บททดสอบเริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อเริ่มเบื่อหน่ายอาการ I

การใช้สมาธิ...แทนยา ทำให้เราได้เกิดการเรียนรู้อย่างมากมายในร่างกายที่เราดำรงอยู่ ... ข้าพเจ้าไม่ทานยามาประมาณสิบปี แม้แต่ยาแก้ปวดก็ไม่ได้ทาน ... ดังนั้นอาการที่เกิดขึ้นในรอบแปดปีนี้...ถือว่าเป็นอีกหนึ่งการเรียนรู้

ข้าพเจ้ามองเรื่องการฆ่า...อย่างไร ก็คือ การฆ่า ดังนั้นในการทานยาปฏิชีวนะ ก็คือเรากำลังเร่งปฏิกิริยาการฆ่าให้เกิดขึ้นฝืนธรรมชาติ ... ธรรมชาตินั้นที่จริงแล้วพยายามที่จะรักษาซึ่งสมดุล...

ดังนั้น...สิ่งที่ข้าพเจ้าทำได้ก็คือ...การเกื้อหนุนให้ธรรมชาติเคลื่อนเข้าสู่ความสมดุลด้วยตัวเอง การที่จะฟื้นหายจากสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่มาแฝงในร่างกายที่เราเรียกว่า "เชื้อโรค" นั้น เขาก็มีวัฏแห่งชีวิตของเขา เมื่อเขาบุกรุกเข้ามา ...กลไกในร่างกายก็จะเกิดการดูแลตนเอง แต่เมื่อเราป่วยนั่นน่ะแสดงเสียสมดุลแล้ว

การสร้างร่างกายให้มีภูมิคุ้มกัน...ด้วยธรรมชาติจะทำให้อาการต่างๆ ดีขึ้น

การไอ...ก็เป็นปฏิกิริยาหนึ่งที่ร่างกายพยายามที่จะปรับสมดุล สิ่งที่ข้าพเจ้าทำก็คือ ไม่ให้เกิดการแพร่ระบาดและกระจายเชื้อเท่านั้นเอง...

จากนั้นก็เรียนรู้ในตนเองว่า...เพราะอะไรจึงไอ 

อาการระคายคอ...ก็คงจะคลายเวลาที่เราคันผิวหนัง แต่นั่นเราไม่เกาก็ได้ การไอก็ทำให้เราหายระคายคอ ก็คงคล้ายๆ การคัน...ดังนั้นเราน่าจะมีวิธีการที่จะ control อาการไอได้โดยไม่ต้องใช้ยา...

นี่คือ...ปรากฏการณ์ทางความคิดที่ข้าพเจ้านึกคิดต่อตนเอง

การนั่งสมาธิและการพักในระดับลึก จะช่วยให้ร่างกายเยียวยาตนเองได้ดี

ในขณะเดียวกัน กัลยาณมิตรหลายๆ ท่านพยายามที่จะจัดสรรหายาอมต่างๆ นานามาให้ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกซาบซึ้งในความกรุณาและความห่วงใย 

แต่...สิ่งที่ช่วยให้ข้าพเจ้ารู้สึกดีดีระหว่างที่หาทางแก้ไขยังไม่ลงตัว ก็คือ น้ำอุ่น...การดื่มน้ำอุ่นหรือน้ำธรรมดาทำให้ข้าพเจ้าฟื้นตัวได้เร็วมาก 

จนมาถึงเมื่อเช้า...

ข้าพเจ้ากำลัง Detox ตัวเอง ได้พิจารณาลมหายใจอย่างเช่นเคย คราวนี้เกิดเป็นตัวรู้ต่อตนเองว่า "เวลาที่ข้าพเจ้าหายใจสั้นมักจะมีอาการไอ" แต่...ถ้าหากลองผ่อนลมหายใจออกยาวๆ...และหายใจเข้าช้าๆ...อาการไอจะบรรเทาลง

และวันนี้ก็ได้ทดลองทำ...

ช่วงใดเพลิดเพลินในเรื่องอื่น...ก็ลืมจังหวะการหายใจ ก็จะไอ แต่หากว่าช่วงใดมีสติกำกับ ก็จะสามารถควบคุมจังหวะการหายใจเพื่อไปควบคุมการไออย่างเป็นธรรมชาติได้...

คิดว่า...เราสามารถดำรงอยู่ร่วมกับสภาวะที่เกิดขึ้นได้

ดั่งที่ว่า "ท่ามกลางทุกข์เราสามารถมีสุขได้"...หากว่าเราน้อมใจเราลงสู่การเรียนรู้

...