สีเขียว
นอกหน้าต่างที่มองออกไป กับการใช้เวลา...เพียงไม่กี่ชั่วโมง เพื่อดูดซับพลังแห่งความเบิกบานจากธรรมชาติ
อีกมุม...ด้าน ที่ไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน
สำหรับ "สีเขียว" ที่...กระทบเข้ามาสู่การรับรู้ผ่านผัสสะ
ด้านหน้าระเบียง...
ให้ความรู้สึกที่อบอุ่นใจ ที่คอยเตือนเราเสมอ
ในเรื่องของ "ความตาย"
ไม่ห่างกันมากนัก "กุฏิหลังเดิม" ยังให้ความรู้สึกที่อบอุ่นใจอยู่เสมอ...
หลังเล็กๆ...ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางกอไผ่ลำใหญ่
บนทางภาวนา...
กางเต๊นซ์และกลดสลับกันไปมา ตามสภาพแห่งอากาศ
หรือ...ไม่ก็ "ว่างเปล่า"
หันหลังกลับมามองอีกครั้ง
นี่คือ...ที่พักอิงอาศัยบนเส้นทางแห่งการเรียนรู้และใคร่ครวญในตนเอง
...
๒๗ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๕
หมายเลขบันทึก: 489322เขียนเมื่อ 27 พฤษภาคม 2012 21:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม 2013 22:40 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
ดูสงบและร่มเย็นนะคะ คุณกะปุ๋ม แต่ตอนกลางคืนล่ะ คงจะหนาวนะ หากจิตใจไม่มั่นคง ก็คงแกว่งๆ นะคะ พีอรคงทำไม่ได้แน่ค่ะ