ผ่านมาแล้วสำหรับการสอบเข้าศึกษาต่อ ของน้องๆมัธยมศึกษา บ้างก็สมหวังในสิ่งที่ตนตั้งใจ บ้างก็ผิดหวัง เห็นทั้งคราบน้ำตาและรอยยิ้มที่เปื้อนอยู่บนแก้มของน้องๆ
ตลอดระยะเวลาที่เราเรียน เรามีสิทธิ์ทำอะไรได้บ้างให้พ่อกับแม่ของเรามีความสุข? คำตอบคือ การเป็นคนดี ตั้งใจเรียน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด นี้คือสิ่งที่เราทำได้ แต่เป็นที่น่าตกใจที่มีคนบอกแม่ฉันว่า ทำไมต้องยอมอด ยอมเหนื่อยเพียงเพราะอยากให้ลุกได้เรียนสูงๆ และทำไมต้องดีใจที่ลูกได้เกรดสูงๆ ทั้งๆที่จบออดมาก็ต้องไปเป็นลูกน้องของลูกคนรวยๆเพราะ ต้นทุนชีวิตคนเหล่านั้นสูงกว่า
แม่ฉันกลับมาเล่าให้ฟังพร้อมน้ำเสียงน้อยใจที่ได้ยินแบบนั้น ฉันบอกกับแม่ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะเป็นได้ ถ้าสิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ คือการตั้งใจเรียน และเป็นคนดีเป็นสิ่งที่ทำให้ท่านดีใจและยิ้มได้ ฉันก็ควรจะทำเพราะนั้น คือสิ่งที่เราควรทำ ถึงแม้ต้นทุนชีวิตของฉันจะไม่ได้สูงเหมือนใครๆแต่ต้นทุนทางใจของฉัน ครอบครัวของฉันก็ให้ฉันมามากไม่แพ้ใครๆเช่นกัน ฉันบอกแม่ว่าไม่ต้องเสียใจเพราะนี้ คือ สิ่งที่เราควรทำและทุกๆก็ควรคำนึกถึงบทบาทหน้าที่ของตน และทำมันออกมาให้ดีที่สุด ผลออกมาเราจะเป็นอย่างไรนั้นคือ สิ่งสะท้อนบอกเราว่าเราทำได้ดีขนาดไหน
ฉันเชื่อว่าการศึกษาไม่เพียงแต่เป็นการลงทุนด้านทุนทรัพย์แต่ต้องเป็นการลงทุนทางกำลังความคิด จิตใจ และเวลาที่เราทุ่มเท
ที่นี้ประเทศไทย ฉันเชื่อในความถูกต้องและเที่ยงธรรม
"...ที่นี้ประเทศไทย ฉันเชื่อในความถูกต้องและเที่ยงธรรม..."
I share your confidence. Let us, together, make this happen everywhere in this country.