ทางเดินชีวิต
บนทางเดินชีวิต
การรู้เป้าหมายปลายทางที่เราจะไปทำให้เราชัดเจนในหนทางเดิน
แต่หลายครั้งที่เราไม่รู้หรือไม่แน่ใจว่าเราจะเดินไปไหน
ไปทำไม เพื่ออะไร
แต่เรายังคงเดินไปตามทางที่มีคนเรากำหนดไว้แล้ว
เป็นทางเดินที่ใครใครก็เดินไปกัน
บางทีเราก็ไม่ได้ถามตัวเองด้วยซ้ำ
ว่าทำไมเราจึงเดินไปทางนี้
ระหว่างเดินทางบางทีเราก็สับสน
ว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา
บางทีก็มีทางสองแพร่ง แล้วเราจะเลือกเดินไปทางไหน
บางทีเราก็เดินกลับมาอยู่ที่เดิม วนเวียนอยู่อย่างนั้น
บางทีทางนั้นก็เริ่มแคบตีบตัน
หรือถ้าแย่หน่อยก็พบทางตัน
จนบางทีเราก็ลังเลว่าจะเลี้ยวกลับดีไหม
หากเรายังไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหน
เราหยุดเดินได้ไหม
กลับมาทบทวนตนเองว่า
เป้าหมายชีวิตที่แท้จริงของเราคืออะไร
แล้วทางที่เรากำลังเดินอยู่นี้
กำลังพาเราไปยังจุดหมายปลายทางที่ว่าไหม
หากใช่เราค่อยเดินทางต่อ
หากไม่ใช่ก็ยังมีเวลาเลี้ยวกลับได้
แม้ทางที่เราเลือกเดินนี้
อาจไม่ใช่ทางที่ใครใครเขาเลือกเดิน
แต่หากเป็นความมุ่งหมายที่แท้จริงของเรา
เราก็จะเดินไปอย่างมีความสุข
แน่นอนว่าการเดินทางไปสู่เป้าหมาย
คงไม่อาจถึงได้ภายในวันสองวันหรือปีสองปี
แต่ระหว่างทางเดินนั้น
มีความงดงามรายรอบทางเดินอยู่เสมอ
มีดอกหญ้าเล็กเล็กเบ่งบานชูช่อปลิวไสว
หากเราไม่มัวแต่มองหาดอกไม้ใหญ่ที่ใครใครบอกว่าสวยงาม
มีจุดพักให้เราได้คลายเหนื่อย
เพียงแต่เราเดินช้าช้า
ดื่มด่ำกับสุนทรียภาพข้างถนน
หาความสุขเล็กเล็กระหว่างทางเดิน
และพึงพอใจกับการเดินทางของเรา
เราก็จะเป็นสุข
เป็นความสุขเล็กเล็กกับการเดินทาง
การเดินทางที่มีเป้าหมาย
เป้าหมายสู่อิสรภาพในตัวตน
ความเห็น (2)
ขอบคุณค่ะ เพียงเดินช้าลง ระหว่างทางสวยงามเสมอ
การเดินทางที่มีเป้าหมาย เป้าหมายสู่อิสรภาพในตัวตน
... ตอบโจทย์ชีวิต มากๆ ขอบคุณค่ะ