ดูหนังย้อนดูตัวเอง...

"คนเรามีเวลาเท่ากันขึ้นอยู่กับว่าจะทำอะไร"

  เมื่อวันที่ 28 ตุลา ที่ผ่านมาผมได้เดินทางมาจากต่างจังหวัดและเสร็จภาระกิจการทำงาน  กำลังภารกิจการใช้ชีวิตตัวเองทั่วไป นั่นหมายถึงผมอยากดูหนังสักเรื่อง กินอะไรที่ผมอยากจะกินสักอย่าง และอยากอยู่ยิ่งๆเพื่อดูหนังบ้างสักพัก  ผมเลยดุ่มๆมาที่ห้างที่หนึ่ง "ผมหวังว่าจะได้ดูหนังดีๆสักเรื่องอะไรก้ได้  ไม่ได้ตั้งหน้ามาดูเรื่องใดเรื่องหนึ่ง  เพียงเสี่ยงเอา "  สุดท้ายได้เลือกหนังเรื่อง IN TIME  ตอนแรกก็มองว่าเป็นหนังยังไงละ เนื้อเรื่องเป็นแบบไหน จะดีไหม  แต่ช่างเถอะคิดอะไรมากมายเรามาพัก

     เนื้อเรื่องย่อมากๆคือ : ในโลกแห่งอนาคตเมื่อเวลามีค่าเหมือนเงินตรา และเวลาแห่งอายุขัยจะหยุดเมื่ออายุ 25 ปี มีเพียงทางเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้คือการทำงานแลก ขโมย หรือได้รับโอนเวลาเพิ่มขึ้น วิล เซลาสใช้ชีวิตอยู่ทุกวินาที จนกระทั่งได้รับเวลาเป็นลาภลอย ทำให้เขาได้เข้าสู่โลกแห่งผู้ร่ำรวย ซึ่งเขาต้องร่วมมือกับทายาทสาวสวยเพื่อทำลายล้างระบอบการทุจริต  (ภาพและเนื้อย่อจากwww.intime-thai.com)     ประเด็นอยู่ที่ว่า "ณ ที่นี่ทุกคนต้องโดนเวลาชีวิตเมื่ออายุ 25 ปี ทุกคนไม่แก่ไม่ตาย หนุ่มสาว 25 ปี ตลอดการ เพียงแต่ว่า คุณต้องหาเวลามาต่อชีวิตคุณเรื่อยๆ ให้ได้ไม่ให้ตาย โดยการตายของคุณคือ เวลาการใช้ชีวิตคุณหมด เลข OOOO เอาละครับเวลาการเต้นหัวใจคุณหมดทันที" ถามว่าใครอยากมีชีวิตไหม ทุกคนต้องแน่ แม้แต่ตัวพระเอง ซาราจที่หาเวลามาต่อชีวิตตัวเองเสมอ รายวัน รายชั่วโมง รายนาที  กับแม่ที่ต้องใช้เวลาชีวิตซื้อของ อื่นๆ และต้องมาตายไป เวลาที่นี่คือ อำนาจ  คือเงินตรา ทุกอย่างซื้อด้วยเวลา

     คนจนก็ต้องตาย เพราะเวลาหมด  คนรวยก็อยู่ได้เป็นร้อยๆปี เพราะว่าเวลาเยอะ โซนคนจนต่างๆ ทุกคนดิ้นรนเวลาเป็นวันเป็นนาที เพื่อมีชีวิตรอดและอยู่ได้ ส่วนคนรวยก็อยู่ได้สบาย แล้วอะไรหละความพอดี เวลามีไว้สำหรับคนรวย "ประโยคเด็ก เวลาไม่ได้มีไว้สำหรับทุกคน  คนอ่อนแอต้องหมดไป" อืมครับ  ผมนั่งคิด  แต่น่าคิดนะครับแล้วใครมาตัดสินคนจนควรตาย คนรวยควรอยู่ เพื่อรักษาสมดุลอะไร  ในเรื่องมีทั้งนักรักษาเวลา time keeper นักปล้นเวลา หรือธนาคารเวลา

     หนังเรื่องนี้ดูแล้วง่ายๆ แต่สอนเยอะดีมีแง่คิดมาก เพราะใครกำหนดค่าคนไหนควรอยู่ตาย ใครกำหนด เพราะรวยอยู่ได้ เพราะจนต้องตาย  หรือ in time ก็ค่อปัจจุบันดีๆนี่เอง