การเดินทางของผม...(เมื่อถนนเริ่มคดเคี้ยว...สู่ดินแดนแห่งขุนเขา)

วันแรกของการเดินทางสู่ อ.นาแห้ว...อำเภอที่อยู่ห่างจากตัวจังหวัดเลยมากที่สุด..ทั้งด้วยระยะทางและวิถีแห่งชีวิต

13 มิถุนายน  54...วันแรกของการเริ่มต้นชีวิตการทำงานในที่ใหม่....

        ผมไปรายงานตัว ปฐมนิเทศที่สำนักงานสพม.19 (เลย-หนองขัวลำภู) หลังผลสอบประกาศมาตั้งแต่เดือน เมษายน  ...ผมออกเดินทางจากอ.เมือง ประมาณ 17.00น. เป็นเวลาเลิกงานแล้วแต่ผมก็ตั้งใจไปให้ถึงสถานที่ทำงานใหม่ของผม.คือ โรงเรียนนาแห้ววิทยา....จากระยะทางและสภาพถนนที่คดเคี้ยวเลี้ยวลด...อีกทั้งยังเริ่มมืดแล้ว...ผมมีเพื่อนร่วมเดินทาง 5-6 คนโดยรถ บิคอัพ 2 คัน...ถึงบ้านพักที่ทางผอ.และครูเตรียมไว้ให้ก็ประมาณ 19.30 น. ยังมองไม่เห็นทิวทัศน์ใดๆ...ได้แต่สูดเอากลิ่นไอของความหนาวเย็นของธรรมชาติรอบๆบ้านพักซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขา...ตอนเช้าได้เห็นภาพบ้านพักบนเนินเขาท่ามกลางต้นไม้สีเขียวขจี...ภูมิทัศน์โรงเรียนและบุคลากรในโรงเรียนทำให้ผมมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่า....ผมเลือกโรงเรียนได้ถูกต้องแล้ว (ตอนแรกตั้งใจเลือกไปอีกโรงเรียนที่หนองบัวลำภู)

       อำเภอนาแห้ว เป็นอำเภอเล็กๆ มีโรงเรียนมัธยมเพียงแห่งเดียวเท่านั้นในอำเภอนี้...ซึ่งอำเภออื่นๆอาจมี 2-3 โรงเรียน...ดังนั้นการไป-กลับของนักเรียนจึงเป็นเรื่องลำบาก...เด็กๆบ้านไกลจึงต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันที่นี่...

        แม้แต่หมู่บ้านแต่ละหมู่ก็อยู่ห่างไกลและมีขุนเขา แม่น้ำ ป่า เป็นขอบเขตที่มองเห็นได้ยาก...แต่ผมสัมผัสได้ในตอนหลังว่า...แม่พวกเขาจะอยู่ห่างไกลชุมชนเมือง...แต่พวกเขาก็มีความสุขและอยู่กันอย่างพอเพียง ตามวิถีทางธรรมชาติ และสังคมที่ดำเนินมาช้านาน...ทำให้ได้เปรียบเรื่องของสภาพแวดล้อมที่บริสุทธิ์  ผู้คนยังคงมัอัธยาศัยดี รักใคร่ปรองดองเป็นพี่น้องกันเกือบทุกบ้านในชุมชน...เป็นที่ประทับใจของผู้พบเห็นและผู้ที่ชอบใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย....

        ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ได้กำไรจากการไปใช้ชีวิตที่นั่น....ทำให้ผมรู้สึกสบายใจและอบอุ่น ...ทำให้ตอนนี้สุขภาพทางกายและใจผมก็ดีขึ้นมาก...หลังจากที่ผมป่วยมานาน....มีความรู้สึกเหมือนว่ามีพี่น้องมากมายที่รู้จักกันมาก่อน....คอยให้ความช่วยเหลือดูแล....หากใครที่ชื่นชอบธรรมชาติและวัฒนธรรม ประเพณีพื้นบ้านต่างๆ มาสัมผัสได้ที่นาแห้วนะครับ

[ครูยอดศักดิ์]

ขอบคุณkwancha และ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์. มากๆนะครับผมที่แวะมาให้กำลังใจ