ความอ่อนโยนและการแก้ปัญหา
ปัญญาที่เกิดขึ้นต่อตนเองในวันนี้...จากสภาวะแห่งการเรียนรู้ คือ การทำความเข้าใจในสิ่งต่างๆ ด้วยความอ่อนโยน ...
การที่เราจะอ่อนโยนได้ในระดับอันละเอียดและลึกซึ้งได้นั้น จิตใจของเราต้องผ่านการขัดใจให้สะอาด สว่าง และสงบ แล้วความประณีตอันละเอียดจะแผ่ซ่านแทรกอยู่ทุกอณูแห่งจิตใจของเรา
บนเส้นทางการบ่มเพาะ ... และขัดใจให้สะอาด สว่าง และสงบ
ใจของเราต้องเพียรละออกจาก "ตัวกู"
ซึ่งกระบวนการแห่งความเป็นตัวกู นั้นสืบเนื่องมาจากการเกิดความยึดมั่นในสิ่งต่างๆ หากปัจจัยแห่งความยึดมั่นดับลงไป ความเป็น "ตัวกู" ก็ถูกสลายตามลงไปด้วย
ความดุดัน และเข้มงวด...นำมาแต่ความแข็งกระด้าง
ความเข้าใจและความอ่อนโยน...นำมาซึ่งความเย็น
ความงดงามแห่งจิตใจจะเกิดขึ้นได้นั้น มาจากความอดทนและความเพียร
...
สภาวะดังกล่าว
คือ ความที่ปรากฏขึ้นในใจ ที่ได้เรียนรู้จากการเข้ากราบและรับการบ่มเพาะจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ... พระคุณแห่งการนำพาขององค์ท่านนั้นยิ่งใหญ่
เมื่อได้หลักจากท่าน ก็เพียรย้อนกลับเข้ามาในใจเรา ใจเรานั้นตอนนี้มันอ่อนโยนหรือแข็งกระด้าง หากรู้สึกตัวว่ามันแข็งกระด้าง เราจงพึงเพียรทำให้มันอ่อนโยนลง...
เมื่อมันอ่อนโยนลง...โลกอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้จะอบอุ่นและร่มเย็น
...
๔ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๕
ความเห็น (2)
"ทุกครั้งที่ไหว้พระ พยายามขอพระว่าให้มีสติและใจเย็นค่ะ" เพราะหลายครั้งที่ใจร้อน และหงุดหงิดที่พบหลายอย่างไม่เป็นอย่างที่ต้องการ..ต้องฝึกปล่อยและวางเสมอค่ะ เลยมารายงานตัวกะคุณกะปุ๋มว่ากำลังพยายามเย็นเป็นธรรมชาติค่ะ
ดีจังเลยค่ะ คุณ โรงเรียนพ่อแม่ เป็นกำลังใจให้นะคะ
