Parkinson’s Disease

โรค “สั่นสันนิบาต” หรือโรคพาร์กินสันนั้นถูกจัดอยู่ในกลุ่มของโรคที่เรียกว่าการผิดปกติของการเคลื่อนที่ การเคลื่อนไหวร่างกายและมีอาการอื่นควบคู่ด้วย ส่งผลต่อความสามารถในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน

โรคพาร์กินสัน เป็นโรคทางระบบประสาทที่พบได้บ่อย เกิดขึ้นกับผู้สูงอายุเป็นส่วนใหญ่ คนไทยเรียกว่า โรค “สั่นสันนิบาต” โรคพาร์กินสันนั้นถูกจัดอยู่ในกลุ่มของโรคที่เรียกว่าการผิดปกติของการเคลื่อนที่ การเคลื่อนไหวร่างกายและมีอาการอื่นควบคู่ด้วย ส่งผลต่อความสามารถในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน

สาเหตุ
Neuron ซึ่งอยู่ในพื้นที่หนึ่งของสมองที่ชื่อว่า substantia nigra ทำหน้าที่ผลิตโดปามีน  ได้ตายลงหรือทำงานได้แย่ลง  ทำให้เสียสมดุลของสารโดปามีนในสมองที่ทำหน้าที่ควบคุมระบบการเคลื่อนไหวของร่างกาย เมื่อสมองขาดโดปามีน จึงเกิดอาการเคลื่อนไหวผิดปกติขึ้น 

อาการ
• อาการสั่นและอาการเกร็ง
• อาการเคลื่อนไหวช้า
• การทรงตัวไม่ดี เดินในท่าผิดปกติ
• ใบหน้าเฉยเมย น้ำลายสอมุมปาก
• ท้องผูก,ท้อแท้เศร้าซึม,ปวดตามร่างกาย,อ่อนเพลีย,ภาวะสมองเสื่อม,cognitiveลดลง

 

การป้องกัน

• ควรพักผ่อนให้เพียงพอ

• พยายามอย่าเครียด ทำใจให้ผ่อนคลาย

• เวลาออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

• ทานวิตามินบำรุงสมองหรืออาหารที่มีวิตามินบีสูง

• ควรทานอาหารให้ครบ 5 หมู่

• ตรวจร่างกายทุกปี หากพบรอยโรคจะได้รักษาแต่เนื่องๆ

 

การรักษาโรค
• การรักษาทางยา
 - อาร์เทน (Artane) และโคเจนทิน (Cogentin) 
 - ไซนีเมต (Sinemet) และมาโดพาร์ (Madopar)
 - พาโรเดล (Parodel), โดเพอร์จิน (Dopergin) และซีลานซ์ (Celance) 
 - จูเมกซ์ (Jumex)
• การรักษาทางกายภาพบำบัด  ช่วยเหลือผู้ป่วยได้ในหัวข้อการเคลื่อนไหวที่ถูกต้องและสมส่วน
• การรักษาโดยการผ่าตัด

กรอบอ้างอิงทางกิจกรรมบำบัดกับโรคพาร์กินสัน
MOHO ประกอบด้วย
1. Volition 

• Confidence : ความมั่นใจในตนเอง

• Interest : ความสนใจต่อกิจกรรมหรือสิ่งต่างๆ
2. Habituation

• Self-care : การดูแลตนเอง  (ADL)

• Productivity : บทบาทที่ทำเป็นประจำ ผลงานที่จับต้องได้

• Leisure : การพักผ่อนและกิจกรรมยามว่าง
3. Performance

• Interpersonal skill : ทักษะการติดต่อสื่อสารระหว่างบุคคล

• Cognitive ability : ระดับสติปัญญา ความรู้คิด

• Physical ability : ด้านกายภาพ 
   Environment
   1.) Physical environment : สิ่งแวดล้อมทางกายภาพ
   2.) Social support : การสนับสนุนทางสังคม

 

 

บทบาทของนักกิจกรรมบำบัด

• เน้นเรื่องความปลอดภัยในการเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวัน

• ให้ความสำคัญของการทำงานประสานกันของตาและมือ

• ดูปัญหาเรื่องการกลืนลำบาก

• เลือก และให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน

• ปรับสิ่งแวดล้อมให้เอื้อต่อการทำกิจกรรม เพิ่มโอกาสในการทำกิจกรรม

• ปรับกิจกรรมลดความละเอียดของกิจกรรม ลดขั้นตอนการทำกิจกรรมให้สั้นลง

• แนะนำ จัดหา ให้ความรู้เกี่ยวกับอุปกรณ์เสริมที่OTเห็นว่ามีความจำเป็น

• ให้คำแนะนำในการดูแลตนเองทั้งแก่ผู้ป่วยและญาติ