รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)
รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์) ครูตาล วงษ์ชื่น

ส่งแม่สู่สรวงสวรรค์ (๑) วันที่แม่จากไป


 บันทึกที่เกี่ยวข้อง

จากบันทึกที่ยาวที่สุด“สองมือพ่อ” สู่บันทึกที่ยาวที่สุด“สองมือแม่” 

(แม่มีลูก ๙ คน  ชาย ๔ หญิง ๕ )

       (๑)ฉัน....ไม่ค่อยได้กลับบ้านเกิดบ่อยนัก  ตามประสาคนไกลบ้าน ที่มีครอบครัวมีภาระงานค่อนข้างหนัก  หากไม่ตั้งใจว่างจริง ๆ ก็คงไม่ได้กลับไปเยี่ยมแม่  หลังจากคุณพ่อเสีย เมื่อ ตุลาคม ๒๕๕๓ ฉันและลูก ๆ ได้ไปเยี่ยมคุณแม่เพียง ๒ ครั้ง ส่วนมากก็ได้พักค้างเพียง คืน หรือ สองคืน ครั้งหลังสุดที่ไปเยี่ยมคุณแม่ ช่วงปิดเทอม ตั้งใจจะนอนกับแม่สักสองคืน  แต่เจ้านายโทรศัพท์เรียกตัว เนื่องจากกลัวบุคลากรไม่ครบองค์ประชุม ฉันจึงได้นอนกับแม่เพียงคืนเดียว แต่ก็สบายใจได้ว่า คุณแม่สบายดี  อยู่ในความดูแลของครอบครัวน้องสาวคนเล็ก ที่ดูแลอย่างดี  และมีแม่บ้านคอยดูแลปรนนิบัติรับใช้มิขาดตกบกพร่อง 

       (๒)ปัจฉิมโอวาทของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนว่า ไม่ให้ตั้งตนอยู่ในความประมาทเห็นจะเป็นจริง  เมื่อน้องสาวโทรศัพท์มาหาในวันตรุษจีน บอกว่าหลังจากที่แม่ได้คุยกับญาติ ๆ พี่น้อง หลาย ๆ คนที่แวะมาเยี่ยมเยียน ดูท่านเปลี่ยนไป มีอาการทรุดหนัก หากพี่ตาลพอจะมีเวลาก็มาเยี่ยมแม่นะ  อาการไม่ค่อยดี ฉันรับปากน้องจะลางานสักสามวัน โดยได้โพสในเฟสบุ๊ํกไปว่า "ขออภัยค่ะ เจ้านายอิฉันขอลางานสามวันเพื่อไปเยี่ยมแม่"  จึงยื่นใบลา พร้อมกับจองตั๋วรถทัวร์ ในวันจันทร์

      (๓)อนิจจา....เช้าตรู่วันจันทร์นั่นเอง ฉันร้องไห้โฮ  เมื่อน้องสาวโทรมาบอกว่า "พี่ตาลท่าจะไม่ทันแล้วนะ  คุณแม่ธาตุไฟแตก ตั้งแต่ตอนเที่ยงคืน เลือดไหลไม่หยุด เหมือนกับตอน-ที่คุณตาของเราจะสิ้นใจก็เป็นเช่นนี้"  ฉันถามว่าทำไมไม่พาแม่ส่งโรงพยาบาล  ก็ได้รับคำตอบว่า แม่สั่งไว้ไม่ให้นำส่งโรงพยาบาล เพราะกลัวการทรมานจากกระบวนการรักษาของแพทย์เหมือนกับคุณพ่อ  ก่อน ๗ โมงเช้า แม่ยังคงตักบาตรเหมือนเดิม  แม่ยังคงขอให้พี่สาวคนโตป้อนข้าวให้  ทานข้าวได้ ๓ คำ และรังนกอี ๒-๓ หยด แม่บอกว่า

    "แม่จะไปแล้วนะ  พ่อมารับแล้ว" 

         "แม่จะไปแล้ว..แม่คิดว่าแม่ทำบุญพอแล้วยัง พอที่จะได้ไปเฝ้าพระพุทธเจ้าแล้วยัง"น้องสาวชวนคุย เพื่อให้แม่ได้นึกถึงการทำบุญ นึกถึงพระ  แม่ก็สาธยายยาวยืดว่า แม่ทำบุญที่วัดไหนมาบ้าง  เพราะแม่เป็นคนชอบทำบุญ  ทำบุญครั้งละมาก ๆ บางครั้งมากกว่าเงินเดือนของลูกคนนี้ซะอีก

   "แม่สวดมนต์ได้กี่บทแล้ว  จะได้ไปสวดให้เทวดาบนสวรรค์ฟัง  แต่ตอนนี้แม่สวดให้ลูกฟังก่อนนะ  ดูสิยังจำได้อยู่หรือเปล่า  บทไหนบ้างที่ยังท่องไม่ได้" น้องสาวยังคงใช้วิธีการเพื่อให้แม่ได้จากไปอย่างสงบ แม่ก็สวดมนต์บทแล้วบทเล่า เพื่อนบ้านที่ทราบข่าวก็แวะมาส่งแม่เป็นครั้งสุดท้าย  ลูก ๆ อยู่กันพร้อมหน้า ยกเว้น ฉันและหญิงป้อม คนไกลบ้านอีกตามเคย แม่ยังคงรู้สึกตัวทุกอย่าง  ใครเรียกแม่  แม่ก็ขานรับด้วยคำว่า "ขา" อย่างไพเราะ  ไม่เหมือนกับคนใกล้ตายเลย เหมือนคนใกล้หลับมากกว่า ฉันได้พูดโทรศัพท์กับแม่เป็นครั้งสุดท้าย  พร้อมกับเสียงกรวดน้ำของญาติพี่น้องดังกระหึ่มไปทั้งบ้าน.......แม่ค่อย ๆ อ่อนแรงลง  มือตกแนบลำตัว  เสียงสวดมนต์แผ่วลง  และแม่ก็จากไปอย่างสงบ เมื่อเวลา ๐๗.๕๕ น. วันอังคารที่ ๒๔ มกราคม ๒๕๕๕ สิริอายุได้ ๘๒ ปี  ด้วยรอยยิ้มอิ่มเอิบอยู่ในหน้า  เสมือนหลับไป  แต่เป้นการหลับตลอดกาล

        (๔) ฉันละล้าละลัง ทำอะไรไม่ถูก เมื่อรู้ว่าคุณแม่สิ้นใจแล้วจริง ๆ คิดว่าตัวเองฝันร้าย  ต้องพยายามตั้งสติ โทรศัพท์ไปบอกเจ้านาย  บอกพ่อของลูก  บอกลูก ๆ ให้เตรียมตัว เรามีเวลาเตรียมตัวเพียง ๑ ชั่วโมงเท่านั้น  ถามน้องต้นน้ำว่า "ลูกขับรถไปไหวมั้ย....แม่คงขับไปไม่ได้ จิตใจไม่ดีเลยก็พอดีกับน้องบิ๋ม  ครูรุ่นน้องที่โรงเรียน โทรศัพท์มาแจ้งว่า  จะช่วยขับรถไปให้ครึ่งทาง จึงค่อยเบาใจหน่อย ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลังโทรศัพท์สะสางงานเร่งด่วนกับเจ้านาย รีบเดินทางไปให้ทัน รดน้ำศพ ในเวลา ๑๕.๐๐ น. ขอเห็นหน้าแม่ ขอหอมแก้มแม่เป้นครั้งสุดท้าย เมื่อเลยเวลาไปแล้ว ฉันโทรศัพท์ไปโกหกญาติพี่น้องไปตลอดทาง ว่า "อย่าเพิ่งเอาแม่ไปวัดนะ  ใกล้ถึงแล้ว....ใกล้ถึงแล้ว"  เมื่อญาติ ๆ สงสัยว่า บอกใกล้ถึงแล้วทำไมไม่ถึงเสียที  ก็โทรตาม ฉันก็ยังคงบอกเช่นเดิม  

                  "ถึงระโนดแล้ว รอก่อนนะ"  ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นฉันยังอยู่ที่ บ่อล้อ

                 "ถึงสทิงพระแล้วนะ"  ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นฉันยังอยู่ที่ระโนด

           แต่ในที่สุด ฉันก็ถึงบ้่าน เวลา ๖ โมงเย็น กว่าแล้ว  และก็ได้หอมแก้มแม่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนรดน้ำที่มือแม่ บอกแม่ไม่ต้องห่วงลูก ๆ และ หลาน ๆ ทุกคนสบายดี  ดูแลตัวเองได้แล้ว  ขอให้แม่เดินทางสู่สรวงสวรรค์ ไม่หลงทางไปไหน  ไม่ถึงกับร้องไห้ เพียงน้ำตาซึมนิดหน่อย  เพราะสภาพของแม่เหมือนคนนอนหลับ  สีหน้ายังผุดรอยยิ้มอยู่เลย

 

คำสำคัญ (Tags): #ความตาย#แม่
หมายเลขบันทึก: 477630เขียนเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2012 10:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2013 20:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

สวัสดีค่ะIco64 ...ขอร่วมไว้อาลัยและส่งท่านสู่สรวงสวรรค์นะคะ...

Ico48  

ขอแสดงความเสียใจและขอร่วมไว้อาลัยคุณแม่พี่อิงจันทร์ด้วยนะคะ

ปล.แม่พี่จากเมื่อวันที่24 มกราคมที่ผ่านมานี้หรือค่ะ 

ขอร่วมรำลึกถึงคุณแม่ผู้ยังอยู่ในใจของลูกๆทุกคนค่ะ

ขอบพระคุณค่ะน้องIco48

  • ขอบพระคุณที่ช่วยเตือนเรื่อ เดือน
  • พี่อิงใส่ชื่อเดือนผิดค่ะ
  • จริง ๆ แล้วคุณแม่ เสียในวันที่ ๒๔ มกราคม ที่ผ่านมานี้เองค่ะ
 
  • ขอแสดงความเสียใจและร่วมไว้อาลัยให้กับแม่ครูอิงด้วยนะคะ
  • เพิ่งทราบเรื่องแม่ครูอิงเสีย เพราะอาจารย์บอยโทรมาบอกค่ะ
  • แม่จากไปแต่แม่ก็อยู่ในใจเราเสมอนะคะครูอิง...

แวะมาส่งเสริมความกตัญญูครับผม

สวัสดีครับ   ขอร่วมแสดงความเสียใจกับครอบครัวของคุณครูด้วยคนครับ

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คุณครูทำดีที่สุดแล้ว

จากคนบ้านไกล

สวัสดีค่ะพี่อิง

น้องมาส่งดวงวิญญาณคุณแม่ด้วยคนนะคะ

ขออนุโมทนาบุญ...แม่คุณครูผู้จากไป

แม้ตัวเราก็เหมือนกันถึงวันนี้              ถึงวันที่ลมหายใจไปจากร่าง

กองขันธ์ห้าแตกสลายชีพวายวาง       ไปตามทางบุญกัมม์ที่ทำมา

บุญของแม่สั่งสมดีถึงที่สุด                 ก่อนจิตหลุดอารมณ์ดีที่เพรียกหา

พระรัตนตรัยใจวางก่อนร้างลา           บุญนำพาหาสุคติเป็นที่ไป

ปัจฉิมโอวาทศาสดาประเสริฐแท้         ทั้งพ่อแม่ก็ไม่อาจขัดขืนได้

สัจธรรมความจริงแท้มิแปรไป            นี่แหละไซร้ครูของเราเฝ้าตรองดู

น้อยรายนักจักเกินร้อยตามรอยนี้       คนนั้นมีอายุขัยให้เรียนรู้

ผู้ประมาทขาดปัญญาติดว่า..."กู"       ไม่เคยรู้กองขันธ์ห้ามาแล้วไป

รูปกับนามคือขันธ์ห้าพาเกิดดับ          เวียนสลับบุญกัมม์ส่งสู่ตรงไหน

ผู้มีบุญตัดกิเลสเหตุเผาใจ                 ขัดจิตใสได้หลุดพ้นไม่วนเวียน

ศีลสมาธิปัญญาศาสดาแจ้ง                ทางเปลี่ยนแปลงดับขันธ์ห้าพาเกษียณ

เหมือนเปลวไฟดับสลายจากไส้เทียน   ไม่วนเวียนจุดอย่างไรไม่ติดเลย

พ่อและแม่คือครูผู้ไปก่อน                   เหลือคำสอนคนข้างหลังฟังเฉลย

เลิกประมาทขัดปัญญาอย่าละเลย        คำเฉลยสมาธิวิปัสสนา

พิจารณารูป-นามทำบ่อยๆ                  เดินตามรอยตัดบ่วงกัมม์ตามศึกษา

พุทธองค์ทรงแสดงแจ้งนานมา            ผู้จากลาเป็นดั่งครูผู้บอกเตือน

                                                      .... สาธุ  อนุโมทามิ ....



                





 .... สาธุ  อนุโมทามิ ....

สุขสบายใช่มั้ยในเป็นอยู่   เพียงรับรู้และติดตามความเคลื่อนไหว

ตอบกลับให้รับรู้ความเป็นไป   ก็ดีใจว่าท่านนั้นสุขสบายดี

ขอบพระคุณบทกลอนที่สอนจิต    เพ่งพินิจร่างกายเราก็เท่านี้

สิ่งใดเล่าติดตัวไปไม่เห้นมี           ชั่วกับดีเท่านั้นที่ติดตาม


สวัสดีค่ะพี่อิงจันทร์

เป็นกำลังใจค่ะพี่อิง ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณแม่ ขอร่วมไว้อาลัยค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท