เสี้ยวของอดีตและอนาคตเคลื่อนเข้ามาเร็วมาก จนทำให้เวลาของการมีอยู่กับปัจจุบันนั้นแทบไม่มี...
การฝึกเจริญสติ...ทำให้เราจับห้วงเวลาอันมีคุณค่ากับการอยู่กับปัจจุบัน
ยิ่ง...หากมีสติมาก...เราก็สามารถดำรงอยู่กับความเป็นปัจจุบันได้อย่างยาวนาน
แล้วความรู้สึกทุกข์หรือสุขก็จะไม่มี...เพราะปัจจุบันทำให้เราตื่นรู้
ส่วนความรู้สึกทุกข์หรือสุขเป็นเพียงแค่อณูของการตกลงไปอยู่ในความเป็นอดีตและปัจจุบัน
ความตื่นรู้ทำให้เราคลายออกจากสภาวะต่างๆ...
และดำรงอยู่...กับชีวิตอย่างมีสติ
...
๓๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔