ความสุขที่ปลายเปราะ

ตอนนี้แม่พูดได้เต็มปากว่า “เราสามารถแก้ปัญหาไปได้เปราะหนึ่ง” กับปัญหา night terrer, ความเสี่ยงต่ออาการฟันผุ, ความกลัวการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

ตอนนี้เฏ

• ไม่ตื่นขึ้นร้องไห้อย่างหนักกลางดึกอีกแล้ว (จบปัญหา night terrer)
• ไม่ร้องเรียกหานมแม่กลางดึก
• ไม่หลับคาเต้าโดยสิ้นเชิง และไม่ต้องพึ่งนมแม่เพื่อให้หลับแต่อย่างใด (ทั้งกลางวันและกลางคืน)
• ไม่กลัวเมื่อตื่นนอนแล้วไม่มีแม่หรือไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เพียงแต่ส่งเสียง หรือร้องเรียกเพื่อให้รู้ว่าตนเองตื่นแล้ว
• สุขภาพฟันดีขึ้นมาก และจะให้หมอตรวจสุขภาพฟันอีกครั้งในเดือนกุมภาพันธ์นี้
• สามารถแปรงฟันเองได้ และมีความสุขในการแปรงฟัน บางครั้งไม่ยอมหยุดแปรงง่าย ๆ เสียด้วยซ้ำ
• เรียนรู้ในอันตรายง่าย ๆ ที่แม่ห้ามได้ เช่น ห้ามเดินในพื้นที่เปียก เพราะจะลื่นและบาดเจ็บ ห้ามแตะเตารีด เพราะจะทำผิวหนังไหม้ ดังนั้น ตอนนี้แม่จึงสามารถรีดเสื้อผ้า แม้ในขณะที่เฏยังไม่หลับได้ เป็นต้น
• สามารถเล่นคนเดียวได้ และรู้หน้าที่ตามสมควร

การแก้ปัญหาทีละขั้นที่ผ่านมา แม้จะต้องใช้เวลา และใช้วิธีการแบบค่อยเป็นค่อยไป แต่แม่ก็รู้สนุกและมีความสุขมาก ที่เห็นเฏเติบโตไปในทางบวก และพร้อมที่จะเรียนรู้สังคม พร้อมที่จะเติบโตในสังคมที่หลากหลายเช่นนี้

 

นอกเหนือไปกว่านั้น พัฒนาการหลายอย่างทำให้แม่รู้สึกว่าเฏไม่ใช่ baby อีกต่อไป เช่น เฏสามารถนั่งนิ่งเพื่อรอแม่ตัดเล็บให้จนเสร็จได้ โดยที่แม่ไม่ต้องรอแอบตัดเล็บเฏเมื่อหลับอีกต่อไป หรือเฏสามารถพูดภาษาอังกฤษกับแม่ และเปลี่ยนเป็นภาษาไทยกับคนอื่น ๆ ได้ ที่สำคัญเฏช่วยแม่นำขยะไปทิ้งถังขยะหน้าซอยทุกวัน (แม้ว่าบางวันถุงชยะจะหนักมาก เฏก็พยายามอย่างถึงที่สุด จนกว่าจะไม่ไหวและให้แม่ช่วย) โดยมีเพื่อนบ้านแอบชื่นชมในความรู้มากของเฏ และเรียนภาษาอังกฤษวันละคำไปกับเฏด้วย เฏจึงเป็นเจ้าตัวเล็กที่สามารถสร้างรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้กับลุงป้า และพี่ ๆ ในซอยได้ทุกวัน เป็นต้น

 

ดูเหมือนว่าตอนนี้เฏจะเข้าใจอะไร ๆ หลายอย่างเกินกว่าที่พ่อ แม่ และยายคิด ทุกคำที่ผู้ใหญ่พูด เฏจะตอบสนองได้ แม้จะไม่สามารถโต้ตอบด้วยภาษาได้ก็ตาม

ตอนนี้ มีไม่กี่อย่างที่แม่คาดหวังว่าเฏจะทำได้ในเร็ววัน เช่น บอกแม่เมื่อต้องการถ่าย และว่ายน้ำ เป็นต้น

ลูกน้อย แม่รักเฏ..เหมือนเช่นที่พร่ำบอกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

[มะปรางเปรี้ยว]

เฏเก่งขึ้นทุกวันแล้วนะ ^^