การนำเสนอ Case study ครั้งที่ 1 ของนักศึกษากิจกรรมบำบัด คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล เลขที่ 1-10
บันทึกฉบับ 3
Case study I : Presentation นักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยมหิดล เลขที่1-10
- การใช้เทคนิค constraint-induced movement therapy(CIMT) ในเด็กเป็นวิธีที่ดีที่สุด เพื่อพัฒนาทักษะการทำงานของแขนและมือ การรักษาต้องมีความต่อเนื่อง เน้นปริมาณและความถี่จะช่วยให้เกิดความสามารถในการเคลื่อนไหวมากขึ้น
- Pierre Robin Syndrome คือ โรคที่มีขากรรไกรล่างเล็กผิดปกติ ทำให้ตำแหน่งของลิ้นถอยลงไปปิดในช่องคอ จึงทำให้เด็กมีปัญหาเกี่ยวกับการกลืนและการหายใจ นักกิจกรรมบำบัดมีบทบาทกระตุ้นโครงสร้างภายในและภายนอกปาก รวมทั้งกล้ามเนื้อต่างๆที่มีหน้าที่ในการดูด เคี้ยว โดยวิธีการต่างๆ เช่น Oro motor stimulation เพื่อกระตุ้นให้โครงสร้างและกล้ามเนื้อทำงาน ควรมีการจัดท่าของเด็กขณะฝึกด้วยเพื่อให้เด็กสามารถกลืนอาหารได้สะดวกมากขึ้น นอกจากนี้การให้ Oral supportเพิ่มเติมกับเทคนิคข้างต้นจะช่วยให้ดียิ่งขึ้น
- การใช้ดนตรีบำบัดทั้งแบบเดี่ยวและแบบกลุ่ม ในผู้ป่วยโรคจิตเภท เพื่อเพิ่มแรงจูงใจ, เพิ่มทักษะการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น และค้นหากิจกรรมที่ผู้ป่วยสนใจก่อนกลับไปใช้ชีวิตที่บ้าน
- บทบาทของนักกิจกรรมบำบัดในผู้ป่วยโรค Severe Aortic valve replecement (AVR) คือ การเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อคอ เช่น กิจกรรมเป่าฟองสบู่ ร่วมกับการสงวนพลังงานด้วยการปรับกิจกรรมให้สูญเสียพลังงานน้อยที่สุด โดยเน้นการใช้มือในการทำกิจกรรม
- โรค Chromosome คู่ที่ 19 ผิดปกติ พบปัญหาหลักเกี่ยวกับด้านการรับประทานอาหาร ซึ่งจำเป็นฝึกให้ผู้ป่วยรับประทานอาหาร ส่วนอาหารที่นำมาฝึกนั้นไม่ว่าจะเป็นของเหลว น้ำ หรือว่าอาหารที่เป็นชิ้น ที่มาฝึกเคี้ยวและกลืนล้วนแต่มีผลต่อการรับความรู้สึกในปากทั้งนั้น
- โรคจิตเภท บทบาทของนักกิจกรรมบำบัด จะเน้นพัฒนาทักษะด้าน Social skill training โดยจะมองถึงความต้องการของผู้ป่วยเป็นหลัก เช่น ผู้ป่วยชอบทำอาหาร นักกิจกรรมบำบัดก็จะนำกิจกรรมทำอาหารที่ผู้ป่วยชอบมาวิเคราะห์ แล้วนำไปเป็นกิจกรรมการรักษาในผู้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยได้เรียนรู้ถึงทักษะด้านอารมณ์ของตนเอง การมีปฏิสัมพันธ์กันคนในสังคม ที่สำคัญคือการเข้าใจตนเองและดูแลตนเองในแต่ละวัน
- ผู้ป่วย Alcohol withdrawal เน้นหลักการเกี่ยวกับ Cognitive rehabilitation therapy(CBT) ในการฝึกคิดและแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน
- บทบาทของนักกิจกรรมในผู้ป่วยกระดูกหัก (Posterior fracture distal end of radius in the right hand)คือ ประเมินอาการและความสามารถของผู้ป่วยที่มีอยู่ เช่น บวม , ช่วงการเคลื่อนไหว , กำลังของกล้ามเนื้อ จากนั้นวางแผนการรักษาโดยจะให้การรักษาตั้งแต่ การลดบวม , การเพิ่มช่วงการเคลื่อนไหว , การเพิ่มกำลังของกล้ามเนื้อ รวมไปถึงการเพิ่มความคล่องแคล่วของการใช้มือ เพื่อให้ผู้ป่วยมีความสามารถกลับไปทำกิจวัตรประจำวันได้
- บทบาทของนักกิจกรรมบำบัดในผู้ป่วยกระดูกหัก ได้แก่ Splint, scar massage รวมไปถึงการฝึกให้ผู้ป่วยทำกิจกิจกรรม นอกจากนี้ยังมีการรักษาร่วมกันกับสหวิชาชีพอื่น ๆ ด้วย เพื่อให้ได้ผลดีมากขึ้น
10. การฝึกแบบ Bilateral training และ Unilateral training ในผู้ป่วยหลอด เลือดสมอง(stroke)มีประสิทธิภาพในการฟื้นฟูแขนและมือ เนื่องจากสมองของ มนุษย์มี Plasticity แม้ว่าหลังจากการบาดเจ็บก็สามารถเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ จาก กิจกรรมใหม่ๆ ได้ทำให้สมองเกิดการพัฒนาส่งผลต่อทักษะของแขนและมือ ของผู้ป่วยด้วย