ข้าพเจ้าเคยเขียนเรื่อง ผ่านอินเดียแล้วไปได้ทุกที่ เพราะการเดินทางไปอินเดียล่าสุดนั้นไปแบบได้เห็นชีวิต ไม่ได้ไปจากการซื้อทัวร์ เพราะการเดินทางไปเช่นนั้นสะดวกสบายแน่นอน แต่จะพลาดการได้สัมผัสชีวิตที่เป็นชีวิต
อะไรที่เป็นชีวิต...
คือการได้เรียนรู้ "ว่าการเกิดนี้เป็นทุกข์" มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
สัปดาห์ที่ผ่านมาอาสาไปเยียวยาจิตใจผู้ประสบภัยน้ำท่วม ... เป็นการเดินทางที่ใช้ความรู้สึกวัดและประเมินตนเอง ข้าพเจ้าพบว่าสภาพที่ร่างกายประสบ จากการเดินทางไปเยียวยาฯ น้ำท่วมนั้นหนักกว่าการเดินทางไปอินเดีย
ไปอินเดีย...เดินทางแต่ละวันนานมากไม่ต่ำกว่าสิบชั่วโมงต่อเนื่องกว่าสิบวัน...
แต่ทำไม ความรู้สึกเมื่อยล้าต่างกัน ...
การเดินทางใน กทม. ช่วงเยียวยาฯ นี้ มีการต้องต่อรถจากรถตู้ไปรถสิบล้อ ลุยน้ำเข้าไปที่ศูนย์พักพิง และจากนั้นก็เป็นการเดิน
เป็นเช่นนี้แทบทุกวัน
เมื่อพิจารณาทางกายภาพไม่น่าจะเหนื่อยเช่นนี้ จึงย้อนกลับเข้ามาพิจารณาภายใน...อาจจะเป็นความแปรปรวนของสารชีวเคมีในร่างกายที่เป็นหมวดหมู่ของอดรินาลีนที่หลั่งออกมาอย่างไม่รู้ตัว
แม้เมื่อยล้าแต่ในแต่ละวันทางทีมเองก็จะมีเรื่องขำขำ ประมาณว่า "จากหอยเชอรี่ถึงชีวิตบนดาวอังคาร" ที่นำมาซึ่งเสียงหัวเราะและความเบิกบาน พอให้เกิดความสดชื่นกระปรี่กระเปร่า แต่นั่นก็เป็นเอนโดรฟินที่หลั่งไม่มากพอเท่ากับอดรินาลินหลั่ง เมื่อ "ใจ" ของเราได้ไปสัมผัส "ทุกข์" ของผู้คน
หากพิจารณาแล้ว...
งานนี้สำหรับข้าพเจ้าคือ การฝึกวาง / อุเบกขา อีกหนึ่งบทเรียน
ทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ของมหาชนที่ยากเราจะเยียวยาได้อย่างแผ่ไพศาล ...เราทำได้เพียงแค่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มคนที่ลงมือทำ ที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ส่งความรู้สึก "เห็นใจ" อย่างเดียวเท่านั้น
การเดินทางเมื่อกลับจากไปเยียวยาฯ วันถัดมาข้าพเจ้าได้เดินทางไปทำกระบวนการ R2R ต่อที่ รพ.อำนาจเจริญ...ที่นี่ทำให้ข้าพเจ้าได้เกิดการเรียนรู้การได้รับการเยียวยาเป็นเช่นไร...
เมื่อตกเย็น...
จากเสร็จภารกิจ สิ่งที่เยียวยาตนเองได้ดีที่สุดคือ การนอน...
และข้าพเจ้าก็ได้นอนอย่างเต็มที่ เป็นการนอนที่เริ่มต้นในช่วงแรกด้วยการนอนแบบผ่อนคลาย ด้วยลมหายใจ ทำสมาธิผ่านท่านอน ซึ่งเป็นการเยียวยาตนเองที่ดีที่สุด เพราะเมื่อจิตเกิดเป็นสมาธิ การผ่องถ่ายพิษจากเซลล์จะถูกขับออกมาได้ดี และเซลล์ใหม่ได้รับออกซิเจนและพลังที่ดีเข้าไปแทนที่
เช้านี้จึงตื่นขึ้นมาด้วยความสดใจ เปี่ยมด้วยพลังชีวิตอีกครั้ง
ทำดีท๊อกและทานอาหารที่มีผักผลไม้จะทำให้ร่างกายนี้ฟื้นได้เร็ว ...ประกอบกับการเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อให้ต่อมน้ำเหลืองทำงานได้ดีขึ้น
แต่ที่ดีเยี่ยมที่สุดสำหรับข้าพเจ้า คือ ลมหายใจ...
"หายใจเข้าสบาย...หายใจออกสบาย" นี่คือ การเยียวยาตนเองด้วยวิถีธรรมชาติที่เลือกปฏิบัติต่อตนเองเสมอ แบบทุกขณะจิต
ความผ่อนคลายทำให้เกิดการเยียวยา
การรู้ตัว(เจริญสติ)...ทำให้ป้องกัน Effect ของ Toxin ที่จะเกิดขึ้นเองในตัวเราได้
...
อนุโมทนานะครับ..
พลังบุญจะฟื้นฟูพลังกาย พลังใจ ครับ..
เยียวยาผู้อื่นแล้วก้ต้องเยียวยาตนเองไปด้วย บางทีคนเราก็ลืมนึกถึงตนเองนะคะ
ซึ้งใจที่คนไทยได้ดูแลกัน