"ผ่านอินเดียแล้วสามารถไปได้ทุกที่" นี่คือ สำนวนที่เรากล่าวกันขำขำในหมู่กัลยาณมิตร ... อันที่จริงแล้วการเดินทางไปอินเดียไม่ใช่เรื่องที่เลวร้าย แต่...เราเลือกเดินทางไปแบบได้เรียนรู้วิถีชีวิต ไปเห็นหมู่บ้าน เห็นชีวิตความเป็นอยู่ และการเดินทางอันยาวไกลด้วยระยะทาง
หากว่าไปแบบนักท่องเที่ยวเราจะพลาดการซึมซับชีวิตเช่นนี้
อันที่จริงแล้ว ข้าพเจ้ามักเลือกการเดินทางไปในประเทศที่ทำให้เห็นความทุกข์ยากลำบาก แต่ในความทุกข์ยากลำบากนั้นทำให้เห็นความจริงของชีวิตว่า "คือทุกข์"
เมื่อก่อนก็จะชอบข้ามไปลาว...
ไปก็ได้เจอความเรียบง่าย
การเดินทางเช่นนี้ทำให้เราได้ฝึกฝนตนเองให้เป็นคนง่าย ไม่เรื่องมาก ลดความซับซ้อนในชีวิตตนเอง
การใช้ชีวิตเช่นนี้ต้องอาศัยการฝึกฝน...
หากไม่ฝึกฝน ใจเรานี้ก็จะอ่อนลงได้ยากเหลือเกิน
วิถีชีวิตที่ใกล้ธรรมชาติ เป็นวิถีชีวิตที่ทำให้เรา...สามารถดำรงอยู่ได้ในทุกสภาวะ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหารการกิน ความเป็นอยู่ และการหลับนอน
นี่น่ะคือ ความง่ายงามแห่งชีวิตที่ฝึกตนให้ดำรงอยู่กับธรรมชาติและไม่ติดกับดักของการบริโภคนิยม
...
๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
เห็นด้วย ตนเองคิดว่าโชคดี เป็นครูบ้านนอก ใช้ชีวิตแบบบ้านนอก
กินง่าย อยู่ง่าย ใช้วิถีชีวิตแบบชาวบ้าน มีในสิ่งที่จำเป็นละในสิ่งที่
ไม่จำเป็น หนีสินไม่มี ชีวิตเลยเป็นสุข ไม่ทุกข์ร้อน
เส้นทางอุปสรรคคือสีสีนและรสชาติเติมเต็มคุณค่าชีวิต ขอบคุณค่ะพี่กะปุ๋ม
ความรู้สึกนี้ เกิดขึ้น เมื่อออกไปเห็นผู้ป่วยนอกอำเภอเมืองคะ..
ผสมผสาน..
ส่วนหนึ่ง เป็นภาพที่สะท้อนใจถึงความแตกต่างของการกระจายความเจริญ
ส่วนหนึ่ง เป็นแรงบันดาลใจที่ดียิ่ง