กวาด
กวาด
เวลาที่กวาดใบไม้หรือกวาดพื้นข้าพเจ้ามักจะรู้สึกสบายใจ การกวาดทำให้จิตนี้เป็นสมาธิมากขึ้นโล่งขึ้น และเมื่อเห็นพื้นสะอาดก็จะใจเบาขึ้นมา อาจเป็นไปได้ว่าขณะที่กวาดพื้นอยู่นั้นใจได้ถูกกวาดออกไปด้วยนั่นเอง
เช้านี้มีโอกาสได้รับธรรมะจากคำบันทึกสอนของท่านพุทธทาสเรื่อง "ไม้กวาด"
ธรรมะคือ ไม้กวาด ประหลาดเหลือ
ใครไม่เชื่อ ก็ยังไกล ไม่มีหวัง
จะได้พบ ธรรมะ เร่งระวัง
เชื่อก็ตั้ง- ตา"กวาด" อย่าพลาดเลย
ธรรมะคือ ไม้กวาด ประหลาดเหลือ
ใครไม่เชื่อ ก็ว่าบ้า นิจจาเอ๋ย;
ธรรมะจัก เป็นไฉน ไม่คุ้นเคย
จึงชวดเชย ใช้ธรรมะ ชะล้างใจฯ
ธรรมะคือ ไม้กวาด ประหลาดเหลือ
ตัวฉันเชื่อ มั่นคง ไม่สงสัย;
กวาดภายนอก สะอาดได้ ถึงภายใน
หมั่นกวาดไปๆ ก็หมด "กู" ดูให้ดีีๆ
เวลาที่มีเรื่องครุ่นคิดข้าพเจ้าจะชอบการเคลื่อนไหวโดยเฉพาะการกวาดใบไม้ก็จะทำให้เรื่องที่ครุ่นคิดนั้นคลี่คลายลงไปอยู่เสมอ
นั่นน่ะอาจเป็นเพราะว่ามีจิตจดจ่อและสืบเนื่องอยู่กับการกวาดใบไม้นั้น
...
๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ความเห็น (5)
อนุโมทนาบุญค่ะ
สวัสดีค่ะ
จริงค่ะ ธรรมะกวาดใจให้เป็นสุข .....
อาจารย์ที่เคารพครับ
ผมว่าคำว่า "กวาด" ตีความได้หลายอย่างครับ
ตอนบวช...เมื่อฟุ้งซ้าน
กวาดใบไม้...และพื้นที่ไร
รู้สึกตัวทุกครั้งครับ
ขอบพระคุณทุกท่านนะคะ
เวลาที่กวาดทีไรใจนี้ก็จะบอกต่อตนเองเสมอว่า...พื้นยังต้องกวาดทุกวัน กวาดบ่อยๆ ใจเราก็คงจะเช่นเดียวกันนะ อันเป็นการกวาดใจให้ออกจากความยุ่งเหยิงแห่งความหลง ความอยาก ความโมโหต่างๆ นานา
สวัสดีเจ้าค่ะ...กวาดๆๆนี่ดีหนักหนา...เจ้าตัว..ขี้เกียจ..นั้นเป็น..อุสรรคอันใหญ่หลวง..กวาดออก "ยาก"จากตัวตน(ตัวอย่างที่ยายธีประสพมาเจ้าค่ะกะตัวเอง..อิอิ..)ชนะตัวตนเนียะยากแท้..อ้ะ..ยายธีเจ้าค่ะ