“ทักษะชีวิต..ทักษะจำเป็นในการดำรงชีวิต”
Journal ครั้งที่ 12
เรื่อง “ทักษะชีวิต..ทักษะจำเป็นในการดำรงชีวิต”
@กราบเรียน ท่านอาจารย์ ดร.ประเสริฐ มงคลที่เคารพรัก
การดำรงอยู่ในสังคมในบทบาทของครูหรืออาจารย์ ควรจะต้องมีความเท่าทันและเรียนรู้ร่วมกันกับสังคม เพราะบทบาทของครู อาจารย์สิ่งหนึ่งคือการจัดประสบการณ์และกระตุ้นผู้เรียนพัฒนาศักยภาพทั้งทางความรู้ ทักษะและค่านิยมเพื่อจะนำไปใช้ได้จริงในสังคม เราจึงปฏิเสธไม่ได้ถึงสถานการณ์หรือการขับเคลื่อนต่างๆ ในสังคมเพราะ ครูเป็นผู้หนึ่งที่ดูแลผลผลิตนั่นก็คือ เด็ก/เยาวชน ที่จะเติบโตเป็นพลังสังคมต่อไป
หนูได้มีโอกาสอ่านบทความของ อ.นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์ เรื่อง “ความรุนแรงในสังคมไทย” ที่พูด
ถึง การที่นักวิชาการหลายคนกล่าวว่า สังคมไทยมีพลังวัฒนธรรมที่ระงับความรุนแรง เพียงแต่ว่าเราไม่ได้นำพลังนั้นมาใช้ระงับหรือหลีกเลี่ยง จะเห็นว่าจากเหตุการณ์บ้านเมืองที่มีความรุนแรงเกิดขึ้น ประชาชนรากหญ้าถูกดึงเข้ามาเพิ่มพลังมวลชนในเหตุการณ์ความรุนแรงหลายเหตุการณ์ ในบทความกล่าวถึงชนชั้นกลางที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังกระบวนการ ที่ปฏิเสธที่จะระงับความรุนแรงแต่ตอกย้ำและทำเหมือนเป็นสิ่งที่ต้องเกิดเพื่อยุติข้อขัดแย้งทั้งหมด ขณะนี้วัฒนธรรมเดิมของคนไทยโดยชุมชนและสังคมถูกแยกออกจากกัน ดังนั้นฐานรากของสังคมสมัยใหม่จึงไม่ได้ก่อเกิดจากวัฒนธรรมไทยดั้งเดิม ความรักในชาติบ้านเมืองของเราหายไป สิ่งที่บทความได้พูดไว้
เราควรจัดการศึกษา (ทั้งในแบบและนอกแบบ) ให้เอื้อต่อสำนึกถึง “สังคม”
ที่เปิดกว้างและรังเกียจความรุนแรง”
จากข้อความข้างต้นและจากสรุปบทความดังกล่าวทำให้หนูได้สะท้อนคิดในเรื่องของการ
ปลูกฝังที่จริงจัง..เสียทีในเรื่องของความมี ทักษะชีวิต เพราะ คุณลักษณะนี้เป็นหนึ่งในสมรรถนะของเยาวชนไทยในศตวรรษที่ 21 ที่กระทรวงศึกษาธิการระบุไว้ สมรรถนะนี้เองประกอบไปด้วย ทักษะหลัก คือทักษะระหว่างบุคคลและเข้าใจตนเอง (Interpersonal & Self-Directional Skills) ทักษะย่อย คือทักษะระหว่างบุคคลและการร่วมมือร่วมใจ (Interpersonal and Collaborative Skills) , ทักษะการเข้าใจและรู้ทิศทางของตนเอง (Self-Direction), ทักษะในการปรับตัว (Accountability and Adaptability) และ ทักษะในฐานะเป็นสมาชิกของสังคม (Social Responsibility)
ปัจจุบันทักษะเหล่านี้เป็นสิ่งที่จำเป็นและคนที่เป็นครู อาจารย์พึงให้ก่อเกิดในศิษย์ เพราะ
จะเป็นภูมิคุ้มกันชีวิตในการแสดงพฤติกรรมทุกสิ่งทุกอย่างในสังคมได้อย่างเหมาะสมตามสิทธิและหน้าที่ของตน ในครั้งนี้คงจะเป็นเรื่องที่หนักสำหรับครูแต่อย่างไรก็แล้วแต่ความรับผิดชอบต่อสังคมก็เป็นสิ่งที่ครู อาจารย์พึงสังวรณ์อย่างยิ่ง
ด้วยความเคารพรักอาจารย์อย่างสูง
น.ส.สุจิตรา ปันดี 54253910
ศิษย์สาขาหลักสูตรและการนิเทศ
ความเห็น (2)
ดิฉันเข้ามาอ่านเพราะคำ "ทักษะชีวิต"
เข้าใจว่าอาจารย์เขียนบันทึกนี้เพื่อบอกว่า ครูควรสอนทักษะชีวิตให้แก่นักเรียน - ดิฉันเห็นด้วยประเด็นนี้ ทักษะชีวิตเริ่มในเมืองไทยกว่า 10 ปี แต่ไปได้ช้า เพราะสอนยากประการหนึ่ง
สอนยากเพราะ การสอนทักษะชีวิตเน้นที่ "กระบวนการคิด"
และที่สำคัญ ตัวแบบในสังคมเราหายากขึ้นทุกวัน สื่อลบ สื่อรุนแรง มากและไม่มีการควบคุม แม้ครูสอนดีอย่างไรก็ทานไม่อยู่ค่ะ
เสริมคุณ nui
ครูสอนดีอย่างไร ครูคนเดียวทานไม่อยู่