หลังจากได้รับเลือกให้เป็นจ่าฝูงแทนตัวเดิมแล้ว หมาป่าตัวเอกของเรื่องก็ปฏิรูปกฏของฝูงที่ว่าด้วยปากท้องและความไม่เท่าเทียมกันของสมาชิกฝูง คือ ถ้าต่างตัวต่างกินเหยื่อของตนที่ล่ามาได้ อาจมีบางตัวได้กินไม่อิ่มหรือต้องอดอยาก ทั้งนี้เพราะอายุและความสามารถในการล่าเหยื่อไม่เท่ากัน ทางที่ดีควรนำเหยื่อทั้งหมดมารวมกันไว้เป็นกองกลาง และกินด้วยกัน
ความคิดนี้ได้รับเสียงสนับสนุนอย่างท่วมท้นและมีผลในทางปฏิบัติทันที ลาตัวหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนบ้าน ทราบเรื่องนี้ จึงมาศึกษาดูงาน มันยืนมองดูสิ่งที่รวมกันเป็นกองกลางสักครู่หนึ่งก็ถามจ่าฝูงหมาป่าว่า
“หัวหน้า เมื่อวานเย็นเราว่าเราเห็นหัวหน้าได้อะไรมาอย่างหนึ่งนะ ตอนนี้มันอยู่ไหน ทำไมไม่อยู่ในกองกลางด้วยล่ะ”
นิทานเรื่องนี้ทิ้งท้ายว่า ผู้ออกกฎนั่นแหละตัวดี ที่มักละเมิดกฎเสียเอง
ไม่มีความเห็น