ผมสอน Appreciative Inquiry ครับ..AI เป็นศาสตร์ของการถามคำถามเชิงบวก ที่จะทำให้ได้คำตอบดีๆ เพื่อดึงเรื่องราวดีๆ มีขยายผล...
.......
ผมติดนิสัยการถามคนด้วยคำถามดีๆ..ครับ
...
มีวันหนึ่งผมถามนักศึกษาคนหนึ่ง ว่า..เขาภูมิใจอะไรที่สุด...เขาบอกว่า..."เขาภูมิใจตอนที่เขามีโอกาสช่วยโรงเรียนจัดนิทรรศการงานวิทยาศาสตร์... เขาทำงาน คิด ริเริ่มทุกอย่าง พาเพื่อนลุยด้วยตนเอง...วันจริงถึงขั้นหลับคางาน..เพราะเหนื่อย..."
...
ผมเลยบอกเขาว่า.."คุณเจ๋งนะ..นี่ไงจุดแข็งของคุณ..."
นักศึกษารายนั้นบอกว่า..".."คนอื่นๆก็ว่าเรื่องนี้ดี..แต่ผมก็มองว่ามันไม่เห็นจะสำคัญอะไร..."
.....
แต่ผมว่าสำคัญ..สองวันต่อมาก็นึกได้ว่า...มันสำคัญจริงๆ...ผมเคยสัมภาษณ์ผู้บริหารระดับสูงขององค์กรขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง..ประมาณนี้เลยครับ..อะไรที่คนภูมิใจนั้นมักสอดคล้องกันครับ คือมีเงือนไขดังนี้...
"ริเริ่ม วางแผน ลุยด้วยตนเอง..ประมาณบุกเบิก...จนสำเร็จ...แล้วมาสอนคนอื่น"
....
มีเรามักภูมิใจถ้ามี "โอกาส" ได้ริเริ่ม ลุยด้วยตนเองครับ...
....
และที่ผมเจอเพิ่มเติมก็คือ..."ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงสร้างสรรค์ครับ"..
....
แต่ในระดับครอบครัว...องค์กร...เราไม่ค่อยได้ให้ "โอกาส" นั้นกับตนเอง และเปิด "โอกาส" ให้คนอื่นได้เป็นพระเอกบ้าง...ทำให้เราเจอเรื่องน่าภูมิใจไม่มาก..และการเปลี่ยนแปลงดีๆ ก็ไม่มากตามไปด้วย...
....
ถ้าคุณเห็นตามนี้แล้ว...เข้าวงจร AI ครับ...
ข้างบนนั้นคือ Discovery...
Dream...เปิดพื้นที่ให้คนได้ริเริ่มสร้างงาน...คิดงานด้วยตนเอง
Design.....หาโจทย์ให้คิด...ด้วยตนเอง..คนละข้อ...ทำคนละเรื่องต่อปี..หาพี่เลี้ยงช่วย..เอางานที่ทำนี่แหละ...ลูกศิษย์ผม..พอขอให้คนงานคิด คนงานร้านอาหารก็ออกแบบเมนูอาหาร ที่ดึงดูดความสนใจลูกค้าได้..
Destiny ลองทำเลย..ปรับกระบวนการไปเรื่อยๆ เดี๋ยวดีเอง..
....
คุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลง และความภาคภูมิใจ...ที่สำคัญ คุณจะเห็นความเป็น "มนุษย์" ครับ...
....
คุณล่ะ คิดอย่างไร
นึกตามที่อาจารย์เขียน
คงเป็นเพราะเหตุนี้ คนเราถึงชอบ "เรื่องเล่า" มากกว่า การบอกตรงๆ ให้ทำ 1,2,3...
เพราะเรื่องเล่า เปิดโอกาสให้คนฟังคิดตีความเอง ตั้งคำถามเอง ริเริ่มที่จะหาทางเปลี่ยนแปลงเอง
และเราก็มักเชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด (กับตัวเอง) มากกว่าคนอื่นพูด
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ คะ
ยินดีครับคุณหมอ ครับ..จริงอย่างที่คุณหมอพูดครับ