บทบาทของพยาบาลในการบริหารจัดการความปวด

JCAHO กำหนดมาตรฐานในการจัดการความปวด กำหนดไว้ว่า ผู้ป่วยทุกรายที่รับไว้ในโรงพยาบาล ต้องทำการประเมินปวดและประเมินซ้ำในรายที่ปวดหรือมีข้อบ่งชี้ว่าจะมีความปวด

 

การประเมินปวดแบบองค์รวม

1. ประเมินความปวดจากคำบอกเล่าของผู้ป่วย ซึ่งประกอบด้วย

1.1     ระดับความรุนแรงของความปวด โดยใช้เครื่องมือบอกระดับของความปวด โดยผู้ป่วยเอง มีหลายแบบที่นิยม คือ.

-          Simple Descriptive Scale : SDS หรือ Verbal Rating Scale : VRS

-          Visual Analogues Scale : VAS

-          Numeric Rating Scale

-          Faces Pain Rating Scale

1.2     ตำแหน่งและขอบเขตความปวด

1.3     ลักษณะความปวด

1.4     เวลาที่เริ่มปวดและระยะเวลาที่ปวด

1.5     ประสบการณ์ความปวดที่ผ่านมา ปัจจัยที่ทำให้อาการปวดเพิ่มมากขึ้นหรือลดลง

1.6     อาการหรือผลกระทบอื่นๆ เกิดร่วมทางกาย เช่น นอนไม่หลับ แน่น หายใจไม่ออก

1. ประเมินโดยสังเกตพฤติกรรมของผู้ป่วย นิยมในเด็ก ผู้สูงอายุ
2. ประเมินโดยการวัดและสังเกตการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา ในผู้ป่วยที่มีปัญหาในการสื่อสาร
3. ประเมินจากปริมาณยาบรรเทาปวด ที่ผู้ป่วยร้องขอและได้รับ
4. จากความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน

 

หลักการใช้ยาแก้ปวด โดยใช้เกณฑ์การใช้ยาตามบันได 3 ขึ้น ของ WHO

ขั้นที่ 1 ปวดเมื่อย ใช้ยากลุ่ม Non opioid ได้แก่ paracetamal, aspirin และ NSAIDS

ขั้นที่ 2 หลังจากรับยาขั้นที่ 1 ปวดยังคงอยู่และรุนแรงขึ้น ใช้ยากลุ่ม Weak opioid แทน เช่น Codeine, Tramadol

ขั้นที่ 3 ถ้ายังปวดมาก ใช้ยากลุ่ม Strong opioids ได้แก่ MO, fentanyl หรือ methadone

 

การบรรเทา Pain โดยไม่ใช้ยา

-          ประคบร้อน / ประคบเย็น

-          ดนตรีบำบัด

-          การนวด โยคะ

-          ฯลฯ