เถ้าแก่โรงไม้

วันนี้หลังจากสอนนักศึกษาระดับปริญญาตรีเสร็จ ประมาณ 12.00 น.ผมแวะไปทานข้าวกับอาจารย์ท่านหนึ่ง ขณะนั่งรับประทานอาหาร อาจารย์ท่านเลยชวนไปโรงไม้ เพื่อไปเลือกซื้อประตู มาใช้ในการสร้างบ้านของท่าน เราเดินทางออกจากจังหวัดมหาสารคาม ผ่านมหาวิทยาลัยมาหสารคาม ไปทางอำเภอกันทรวิชัย ประมาณ 5 กิโลเมตร ก็ถึงโรงไม้ หลังจากอาจารย์ท่านเลือกเสร็จ ผมและอาจารย์ก็ได้พบกับเจ้าของโรงไม้ เรามีโอกาสได้คุยกันไม่มากนัก แต่ผมก็พบว่า ท่านเป็นคนมีแนวคิด เรื่อง CSR เป็นอย่างมาก ท่านบอกว่า เมื่อก่อนผมเครื่องจักรเข้ามามากแต่ตอนนี้เลิกใช้แล้วบางส่วน แต่ใช้แรงงานคนเป็นซะส่วนใหญ่ เพื่อให้คนเหล่านั้นเขามีงานทำ " ผมทำธุรกิจ ผมไม่ต้องการร่ำรวยมาก แต่พออยู่ได้ ชุมชนอยู่ได้ " ท่านบอกว่า พนักงานที่ทำงานในโรงงานนี้ล้วนมาจาก สถาบันการศึกษาในละแวกนี้ และคนงานมาจากคนแถวนี้ ผมเห็นสินค้าแล้ว ล้วนเป็นไม้เก่าบ้าง ไม้ใหม่บ้าง สลับกันไป ส่วนใหญ่น่าจะไม้เก่า นำมาเป็นม้านั่ง เป็นเฟอร์นิเจอร์ เน้นไอเดีย ท่านบอกว่า ชาวบ้านแถวนี้คิดไอเดียให้ผมนะนี่ (สถาปนิกชุมชน) สวยงามทั้งนั้น ท่านยังมีแนวคิดว่า ต่อไปจะสร้างที่แสดงสินค้า ให้ชาวบ้านนำสินค้าของเขามาแสดง และขายด้วย ขายสินค้าผมด้วย ขายสินค้าชาวบ้านด้วย ดีออก ผมก็ได้ขาย ชาวบ้านก็ได้ขาย Happy สุด

[มะปรางเปรี้ยว]

อ.ธนัญชัยค่ะ

เรื่องเล่านี้มีประโยชน์มากๆ เลยค่ะ เพราะจะเป็นแนวคิดให้แก่คนในท้องถิ่นได้เห็นโอกาสในการสร้างงานเพื่อที่จะไม่ต้องออกไปอยู่ไกลบ้านค่ะ

ขอบคุณมากๆ นะค่ะ