เมื่อปีที่แล้ว กทม. ได้ประกาศใช้หลักสูตรโตไปไม่โกงกับโรงเรียนนำร่อง(ไม่แน่ใจว่าใช้คำนี้หรือไม่) ของโรงเรียนในสังกัด กทม. เท่าที่พอจะรู้คือเป็นการพัฒนาหลักสูตรโดยนิด้า ซึ่งได้เข้ามาอบรมและให้ความรู้กับครูเพื่อให้มีความเข้าใจ ในการนำหลักสูตรที่เรียกว่า โตไปไม่โกงนี้ ไปใช้กับเด็ก ๆ ในโรงเรียน ซึ่งในช่วงปีแรกของการดำเนินการนั้น ใช้เวลาในการอบรมพัฒนาเด็กด้วยหลักสูตรนี้1ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ถ้าจะพูดกันแล้วหลักสูตรที่คล้่าย ๆ กันนี้ผม(คิดว่า) ก็น่าจะมีอยู่แต่อาจจะไม่ได้ใช้คำที่ฟังแล้วติดหูเหมือนคำนี้ ยกตัวอย่าง โรงเรียนวิถีพุทธ ที่มุ่งเน้นให้นักเรียนได้เรียนรู้คุณธรรม จริยธรรม ควบคู่ไปกับการสร้างเสริมความรู้ ซึ่งไม่ว่าจะเรียกว่าอะไร หรือจะมีวิธีดำเนินการอย่างไร ถ้าทำได้(จริง)ย่อมมีประโยชน์อย่างมหาศาลแน่นอน
มีใครเป็นเหมือนผมไหมครับ ที่เวลาสอนนักเรียนผมจะสอนให้เด็กๆ ชื่นชมและเคารพศรัทธาคนที่ความดี ซึ่ง ผมอธิบายให้เด็ก ๆ ฟังว่าความดีในที่นี้คือ ความเสียสละเพื่อส่วนรวม ความซื่อสัตย์ ความขยัน อดทนมุมานะ ประเด็นรองลงมาเป็นความเก่งหรือความสามารถในการทำงาน และจะแถมท้ายต่อไปด้วยว่า อย่าชื่นชมคนเพียงเพราะ สวย หล่อ เก่ง หรือรวย เพราะสิ่งเหล่านี้จะไม่มีประโยชน์เลย หากใช้ตักตวงเพื่อตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่ในความรู้สึกลึกๆแล้ว ไม่แน่ใจว่าสังคมเราประเทศเราใช้ความดีหรือความรวยเป็นตัวชี้วัดความน่าเคารพ คนรวยได้รับการไหว้ยกย่องสรรเสริญว่าดี แต่คนดีที่ไม่รวยสักกี่คนที่สังคมให้การยกย่องนับถือ
เพราะอยู่ในระบบราชการ(ครู)มาพอสมควรจึงพอรู้ว่า อนาคตของลูกหลานเราน่าเป็นห่วงมาก เหตุเพราะมีคนโกง ทุจริต คอรัปชั่น อยู่เกือบทุกแวดวง ลำพังแค่หลักสูตร "โตไปไม่โกง" คงไม่พอ หากแต่จะต้องสร้างสำนึก การรังเกียจคนที่คดโกงและสร้างพลังในการตรวจสอบการคดโกงให้เกิดขึ้นกับเด็ก ๆของเรา
เพื่อที่ว่าต่อไปนี้เวลาอ่านข่าวหนังสือพิมพ์จะได้ไม่เจอเนื้อข่าวประเภทที่ว่า "ผลวิจัยชี้รัฐสูญรายได้ทุจริต 10-20% ราว 100,000ล้านบาท นักวิชาการโต้ตัวเลขจริงน่าจะ 30-40%" เพราะอ่านเจอทีไรอเนจอนาถใจทุกทีสิ-พับผ่า
"โตไปไม่โกง"
ทำไมต้องคอยให้ "โตไป" ถึง "ไม่โกง" หนอ? เอาแบบ "เดี๋ยวนี้ไม่โกง" ไม่ได้หรือ?
"การรังเกียจคนที่คดโกงและสร้างพลังในการตรวจสอบการคดโกงให้เกิดขึ้น(กับเด็ก ๆของเรา)"
การรังเกียจคนที่คดโกง ไม่ว่าผู้นั้น จะเป็นใคร แก่เฒ่า ร่ำรวย มียศ...
และสร้างพลังใน การตรวจสอบการคดโกง ให้เกิดขึ้น ในสังคม ของเรา (ทุกคน) ตลอดเวลา
เราจะยกยอดไปให้ เป็นหน้าที่ การงาน ของ ลูกหลาน ได้อย่างไร ความผิดพลาดของเรา เราต้องรับผิด เร่งแก้ไข ;-)