การให้เป็นสิ่งที่ทุกคนมีความสุขเมื่อรู้จักที่จะให้และทำให้จิตของตนเองนั้นไม่เศร้าหมองกับการให้...เพราะการให้เป็นหนึ่งที่จะทำให้คนนั้นรู้จักในการเสียสละและไม่ยึดติดในสิ่งของจนทำให้ตนเองนั้นเกิดความโลภ..
หน้าที่ของครู ก็เช่นเดียวกันเป็นผู้ให้ความรู้แก่ศิษย์ทุกคนไม่เลือกว่าเด็กคนนั้นจะเป็นคนจนหรือว่ารวย..เพระจิตของครูไมได้เลือกว่าศิษย์ของเรานั้นจะเป็นใครมีความแตกต่างกันอย่างไร..
เพราะจิตที่มีการให้คือจิตที่มีความสุข..มีการกล่าวไว้ว่า..การให้เป็นความสุขที่ไม่ต้องรอคอยว่าจะได้รับหรือไม่..แต่การให้หากใครไม่เคยให้แล้ว..คงไม่ซึ่งกับการให้ว่ามีความสุขอย่างไร..ต่างกับการรับที่มีแต่ความกังวลและทุกข์ทรมานกับการรับ..
ครูจึงเป็นบุคคลที่ให้โดยไม่หวังค่าตอบแทนใด ๆ จากศิษย์..ขอเพียงให้ศิษย์ทุกคนไปประสบความสำเร็จในชีวิตและเป็นคนดี..คนเก่ง..และมีคุณธรรม..อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข..เท่านี้ครูก็มีความสุขแล้ว..เพราะครูคือผู้สร้างโลก..
http://gotoknow.org/file/sompong_09/work.ppt
นมัสการเจ้าค่ะ