ศีลธรรมคือคำที่คุ้นหูแล้วเราเข้าใจว่าอย่างไร

ถ้าศีลธรรม ไม่กลับมา โลกาจะวินาศ

มนุษยชาติ จะเลวร้าย กว่าเดรัจฉาน

มัวหลงเรื่อง กินกามเกียรติ เกลียดนิพพาน

ล้วนดื้อด้าน ไม่เหนี่ยวรั้ง บังคับใจ

 

อาชญากรรม เกิดกระหน่ำ ลงในโลก

มีเลือดโชก แดงฉาน แล้วซ่านไหล

เพราะบ้ากิน บ้ากาม ทรามเกินไป

บ้าเกียรติก็ พอไม่ได้ ให้เมาตน

 

อยากครองเมือง ครองโลก โยกกันใหญ่

ไม่มีใคร เมตตาใคร ให้สับสน

ขอศีลธรรม ได้กลับมา พาหมู่คน

ให้ผ่านพ้น วิกฤติการณ์ ทันเวลา

...

นี่เป็นลิขิตของท่านพุทธทาสภิกขุ...

ข้าพเจ้าได้ใคร่ครวญและพิจารณาว่าแท้ที่จริงแล้ว "ศีล-ธรรม" นั้นคืออะไร และเกี่ยวข้องต่อชีวิตเราอย่างไร ...และที่สุดแล้วอธิบายออกมาเป็นอาการที่เห็นผลปรากฏในบุคคลอันเป็นมนุษย์นี้อย่างไรบ้าง

การเรียนรู้ก็เป็นปรากฏขึ้นและสั่งสมไปเรื่อยๆ...

ณ วันนี้ได้เกิดเป็นความแจ่มสว่างเมื่อได้ฟังธรรมจากหลวงปู่ประสาร สุมโน ณ ลานธรรมของฉันอาหารเช้ามื้อนี้ ว่า...

ศีล นำมาซึ่งความร่มเย็น

ธรรม นำมาซึ่งความสุข

บุคคลที่มี "ศีลและธรรม" จะเป็นผู้ที่มีความสุขเย็นใจ...

เพราะศีลนั้นคือ เครื่องควบคุมกายและวาจา

ส่วนธรรมนั้นคือ เครื่องควบคุมใจ

ดังนั้น เราจึงพึงปฏิบัติตน...ให้เป็นผู้มีศีลธรรม แล้วเราจะมี "ความสุขเย็นกาย ความสุขเย็นใจ"

๒๓ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๔

[สาธุ อนุโมทามิ]

ศีลคือข้อห้ามธรรมคือข้อปฏิบัติ         เมื่อรู้ชัดร่มเย็นเป็นสุขเหลือ

รู้น้อมนำทำการใดในทุกเมื่อ             เป็นคนเหนือกิเลสสร้างเหตุดี