คาถาของชีวิต
ทุกข์ของตนนั้นเล็กนิดเดียว ทุกข์ของผู้อื่นนั้นยิ่งใหญ่
เป็นคำที่ข้าพเจ้าใช้บอกและนำทางตนเองต่อการใช้ชีวิต
บางครา...
เรารู้สึกว่าเราทุกข์เหลือเกิน แต่นั่นก็ถือว่าเป็นความโชคดีที่เรารู้ว่าเราทุกข์ แต่ผู้คนส่วนใหญ่นี่สิ เขาไม่รู้เลยว่าเขาทุกข์...จึงน่าสงสารยิ่งนัก
ในความรู้สึกจึงเพียงแค่เก็บทุกข์ของตนเอาไว้...แล้วเงยหน้ามองโลก
ทำให้เห็นทุกข์อย่างถ้วนทั่ว
หากว่าเราได้เป็นส่วนหนึ่งแห่งการได้เยียวยาโลกแห่งความทุกข์ของผู้คนได้
จึงไม่ลังเล...แม้ว้าจะเป็นเช่นไร
หากแต่...ได้ลงมือทำนั่นน่ะ ทุกข์ของเราจึงดูเหมือนแปรเปลี่ยนว่ามีเพียงน้อยนิด
ประโยคนี้...ข้าพเจ้ามักใช้พูดเสมอ
เพื่อให้ผู้คนได้เกิดการตระหนักรู้เพื่อที่จะไม่สาดความทุกข์ของตนเองแผ่ซ่านเป็นพิษไปสู่ผู้คนแวดล้อมด้วยอารมณ์แห่งโทสะ โมหะ และโลภะ...
ทุกข์ของตนจึงเพียงถูกวางไว้ด้วยความเข้าใจ และหรือว่าหากยังไม่เข้าใจก็ใช้ "ความอดทน" เป็นเครื่องมือที่จะประคองตนไปก่อนท่ามกลางคาถาที่ว่า "ทุกข์ของตนนั้นเล็กนิดเดียว ส่วนทุกข์ของผู้อื่นนั้นยิ่งใหญ่"
....
๒๒ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ความเห็น (3)
ปล่อย สำนึกดีๆ ออกมาอีกนะคะ จะติดตามอ่าน เพื่อกล่อมเกลาจิตใจ
ช่วงนี้ทุกข์แทนชาวญี่ปุ่น ชาวลิเบีย และ พวกแบ่งสี ครับ
