เด็กเอาแต่ใจกับผู้ใหญ่ที่ยากเข้าใจ

เรื่องเล่าของคนเคยเป็นเด็ก(เอาแต่ใจ)

"พ่ออยากให้หนูไปอยู่กับพ่อ เพราะพ่อไม่มีใคร พ่อไม่มีห่วง ถ้ามีหนูพ่อจะได้มีใครบางคนรอที่บ้าน ชีวิตพ่อจะได้อยู่กับที่เสียที" นี่คือคำพูดของพ่อ ที่บอกฉันเมื่อหลายสิบปีก่อน เป็นคำพูดที่ฉันพึ่งได้ยินการเรียกร้องที่ดูมีคุณค่าหลังจากไม่ได้ยินมามากกว่าสิบปีเช่นกัน ฉันตัดสินใจขออนุญาตคุณปู่ไปอยู่กับคุณพ่อที่อีกอำเภอหนึ่ง ด้วยหัวใจลิงโลดที่คิดว่า "พ่อต้องการให้ฉันอยู่ด้วย และฉันคือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับพ่อ"

  เพียงแค่อาทิตย์เดียวหัวใจก็สลายเมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาอยู่ที่บ้าน พร้อมกับตำแหน่งที่ฉันต้องเรียกว่า "แม่เลี้ยง" เหมือนถูกกรีดหัวใจด้วยมีดที่ฉันลับมันขึ้นมาเอง ความเจ็บปวดที่ไม่มีใครเอาอะไรมาทิ่มแทงมันทรมานยิ่งกว่าการเกิดบาดแผล เพราะแผลที่มองไม่เห็นมันจึงไม่รู้ว่าจะเอายาไปทาที่ไหน หรือจะรักษามันได้อย่างไร ฉันเริ่มก้าวร้าว และเกิดความขัดแย้งในบ้าน บรรยากาศอึดอัดคับแน่นและมึนทึม เป็นอย่างนี้นับปี และแล้วก็มาถึงวันที่ต้องประทุจากประจุที่ก่อตัวมายาวนาน "พ่อจะเลือกใครระหว่างหนูกับเขา ถ้าพ่อเลือกหนูก็ให้เขาออกไปจากบ้าน และถ้าพ่อเลือกเขาหนูจะกลับไปอยู่กับปู่" 

..............เงียบ...........เงียบ.............แล้วก็มีคำตอบจากคนที่เป็นพ่อ 

 "หนูกลับไปอยู่กับปู่เสียเถอะ"  ......