อย่าบอกใครนะ

    ก่อนที่ฉันจะซื้อบ้าน  ฉันได้เช่าบ้านของเพื่อนพี่ชายซึ่งอยู่ติดกับบ้านพี่ชายฉัน  พี่ชายฉันมีลูกสองคนคือ โกกันต์และน้องกิ๊ก อายุห่างกันสี่ปี  ส่วนฉันไม่มีลูก  สามีฉันรักหลานทั้งสองคนนี้มากเคยสอนให้โกกันต์เรียกตัวเองว่าป่าป๊าแต่โกกันต์ไม่ยอมเรียก  ต่อมาเมื่อน้องกิ๊กเกิด  น้องกิ๊กติดสามีฉันตั้งแต่ยังพูดไม่ได้  ชอบให้พาขี่มอเตอร์ไซด์ไปเที่ยวจนน้องกิ๊กเริ่มหัดพูด  สามีฉันสอนให้เรียกตัวเขาว่าป่ะป๊า  ให้เรียกฉันว่าหม่ามี๊  น้องกิ๊กก็เรียก  น้องกิ๊กจึงกลายเป็นลูกบุญธรรมของเราทั้งสองด้วยเหตุนี้  น้องกิ๊กจะเรียกพ่อตัวเองว่าป๊า  เรียกแม่ว่าแม่

    มีเหตุการณ์หนึ่งที่นึกขึ้นมาทีไรแล้วอดยิ้มไม่ได้  ตอนน้องกิ๊กเด็กช่างพูดยังเรียนชั้นอนุบาล  วันหนึ่งพี่ชายฉันขับรถกะบะพาพี่สะใภ้และลูกสองคนไปหาดใหญ่กลับมาเสียดึก  ส่วนฉันกลับจากขายของที่ร้านตอนหัวค่ำก็เข้านอน  เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตื่นแต่มืด  เปิดประตูหน้าบ้านออกไป  ได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ...หม่ามี๊...หม่ามี๊  ฉันหันไปมองบ้านพี่ชายเห็นโกกันต์กับน้องกิ๊กกำลังกวักมือเรียก  ท่าทางแปลก ๆ เหมือนมีลับลมคมใน  ฉันจึงเดินไปที่บ้านพี่ชาย  เปิดประตูรั้วแล้วเดินไปยังตัวบ้าน  มองเห็นรถจอดอยู่ในโรงรถข้างบ้านเหมือนทุกวัน  น้องกิ๊กกระซิบว่าหม่ามี๊ไปดูข้างรถซิ  ฉันจึงเดินไปดู  ไม่เห็นมีอะไร  ฉันว่า

  น้องกิ๊ก     หม่ามี๊ดูอีกข้างซิ (ท่าทางตื่นเต้น)

  ฉัน          รถบุบนี่  เฉียดกับรถยนต์คันอื่นหรือ ( ฉันชักตกใจ )

  น้องกิ๊ก     ไม่ใช่  หม่ามี๊ดูดี ๆ ซิ

  ฉัน           รถเสียหลักไปชนต้นไม้หรือ

  น้องกิ๊ก      ไม่ใช่  ต้นไม้มันเดินมาบนถนนได้หรือ

  ฉัน            อ้อ รู้แล้ว  ชนหมาใช่ใหม ( ฉันชักสนุก )

  น้องกิ๊ก       ไม่ใช่ ๆ อะไรล่ะที่เกิดมาก็ตัวเท่าหมาเลยน่ะ

  ฉัน            วัวเหรอ

  น้องกิ๊ก       ไม่ใช่  วัวมันตัวโตกว่าหมานี่

  ฉัน            อ้อ ทีนี้ไม่ผิดแน่  ลูกวัวใช่ใหม

  น้องกิ๊ก       (ท่าทางดีใจ) น้องกิ๊กไม่ได้พูดนะ ๆ หม่ามี๊พูดเอง

  ฉัน            (ถามด้วยความสงสัย) ทำไมล่ะ แม่ไม่ให้บอกใครหรือ

  น้องกิ๊ก       แม่กับป๊าไม่ให้บอกใคร  น้องกิ๊กไม่ได้บอกนะ หม่ามี๊รู้เอง

     และแล้วเหตุการณ์ที่ถูกสั่งให้เก็บเป็นความลับก็พรั่งพรูออกจากปากของเด็กทั้งสองอย่างละเอียด  แกเล่าด้วยความตื่นเต้น  มิน่าเล่าถึงตื่นแต่เช้ามืดในขณะที่พ่อกับแม่ยังหลับอยู่  แต่แกไม่ได้ขัดคำสั่งนะเพราะแกไม่ได้บอกฉันว่าเมื่อคืนพ่อของแกขับรถไปชนลูกวัวจนรถบุบ  แกเพียงแต่บอกให้ฉันดูรถแล้วตอบคำถามฉันเท่านั้น  เรื่องนี้ฮามากในหมู่พี่น้องของฉัน  เล่ากันทีไรหัวเราะทุกที    

    

[แก้ว]

ขอบคุณค่ะ คุณปณิธิ ภูศรีเทศ  ที่ให้ดอกไม้