ภาษาธรรม
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“การบำรุงรักษาสิ่งใด ๆ ในโลกการบำรุงรักษาตนคือ ใจเป็นเยี่ยมจุดที่เยี่ยมยอดของโลกคือ ใจ ควรบำรุงรักษาด้วยดี”
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“หลักอนัตตา ในทางพระพุทธศาสนา ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ด้วยปัญญาอันชอบของพระองค์มิได้ตรัสว่าอนัตตาเป็นของไม่มีตนไม่มีตัว เป็นของว่างเปล่า พระองค์ ตรัสว่าตนตัว คือ ร่างกายของคนเรา อันได้แก่ขันธ์ทั้ง 5 นี้ มันมีอยู่แล้ว แต่จะหาสิ่งเป็นสาระในขันธ์ 5 นั้นไม่มี
หลวงปู่เทสก์ เทสฺรํสี
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“บรรดาสิ่งสมมติที่เราไปยึดถือว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของเรานั้นจะได้เพียงชีวิตหนึ่ง ๆ เท่านั้นไม่ว่าจะเป็นสามีภรรยาหรือสมบัติจ่าง ๆ เมื่อเราตายไปแล้วเราจะยึดถือเป็นกรรมสิทธิ์ของเราอีกไม่ได้ เราจะเอาสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นติดตามไปที่ไหน ๆ ก็ไม่ได้”
หลวงปู่คำดี ปภาโส
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“คำว่า “ไม่สบายใจ” อย่าใช้และอย่าให้มีขึ้นในใจ “Let it go, and get it out!” ก่อนมัน จะเกิดต้อง “Let it go” ปล่อยให้มันผ่านไปอย่าเอารับเอาความไม่สบายใจไว้ ที่จะทำอะไรไม่ผิดนั้นข้อสำคัญอยู่ที่สติถ้ามีสติคุ้มครองกาย วาจา ใจอยู่ทุกขณะจะทำอะไรไม่ผิดพลาดเลยที่ผิดพลาดเพราะขาดสติคือ เผลอ เหม่อ เลินเล่อประมาท ระเริงหลงลืมจึงผิดพลาดจงนึกถึงคติพจน์ว่า “กุมสติต่างโล่ป้อง อาจแกล้วกลางสนาม”
ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“กายเหมือนเรือ ใจเหมือนนายเรือ ถ้านายเรือไม่รับการฝึกหัดชำนิชำนาญ หรือประมาทไป ก็จะพาเอาเรือไปเป็นอันตรายเสียต่อผู้เป็นผู้ได้การศึกษาและมีสติจึงจะสามารถพาไปถึงฝั่งได้”
หลวงปู่ศรีจันทร์ วณฺณาโภ
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“ที่พึ่งของคนมี 2 อย่างคือ ที่พึ่งภายนอก กับที่พึ่งภายใน
ที่พึ่งภายนอก ได้แก่บุคคลเช่น บิดามารดา ครู ญาติพี่น้อง พวกพ้อง เพื่อนฝูง ฯลฯ ที่พึ่งภายใน ได้แก่มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีคุณงามความดีในตนเองจนเป็นที่พึ่งของตนได้ เช่นมีความประพฤติดี มีความรู้ความสามารถ มีความเพียรพยายามดี มีความรู้จักการประมาณในการดำรงชีวิต ฯลฯ ที่พึ่งทั้ง 2 อย่างนี้ พระพุทธองค์ทรงเน้นให้พยายามยึดที่พึ่งภายใน โดยอย่ามุ่งหวังที่พึ่งภายนอกให้มากนัก เพราะไม่สามารถเป็นที่พึ่งได้ตลอดไป เช่นบิดามารดาเมื่อถึงกาลอันควรท่านย่อมจากเราไป ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงก็พึ่งได้ในบางคราว ส่วนคุณงามความดีนั้นจะอยู่กับเราตลอดไป”
สมเด็จพระอริยวงศาคตญาน (อุฏฐายี)
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“บุญกุศลนั้นก็ไม่ใช่อื่นไกล ก็ได้แก่ทานบารมี ศีลบารมี ภาวนาบารมีนี้แหละ ทานก็รู้อยู่แล้ว คือการสละหรือการละการวาง ผู้ใดละมาก วางได้มาก ก็เป็นผลานิสงส์มาก ผู้ใดวางได้น้อย ละได้น้อยก็มีผลานิสงส์น้อย ”
หลวงปู่ฟั่น อาจาโร
ภาษาธรรม (Dharma in mind)
“พระศาสนาภาษาคน หมายถึงโบสถ์ วิหาร เจดีย์ ผ้ากาสาวพัสตร์และตัวคำสั่งสอน (มีโบสถ์วิหารสะพรั่งไปหมด ก็พูดว่า พระศาสนาเจริญแล้ว)
ภาษาธรรม หมายถึง ธรรมะที่แท้จริง ที่เป็นที่พึ่งแก่มนุษย์ได้จริงธรรมะใดเป็นที่พึ่งแก่มนุษย์ได้จริง ดับทุกข์ให้มนุษย์ได้จริง ธรรมะนั้นคือศาสนา คือพรหมจรรย์ นั้นคือประพฤติปฏิบัติจริง ๆ ตามทางธรรมเป็นพรหมจรรย์ที่งดงามในเบื้องต้น, งดงามในเบื้องกลาง และงดงามในเบื้องปลายงามในเบื้องต้น คือ การศึกษาเล่าเรียน งามในท่ามกลาง คือ การปฏิบัติ งามในเบื้องปลาย คือผลของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นจริงๆ”
พุทธทาสภิกขุ
ความเห็น (2)
“บรรดาสิ่งสมมติที่เราไปยึดถือว่าเป็นกรรมสิทธิ์ของเรานั้นจะได้เพียงชีวิตหนึ่ง ๆ เท่านั้นไม่ว่าจะเป็นสามีภรรยาหรือสมบัติต่าง ๆ เมื่อเราตายไปแล้วเราจะยึดถือเป็นกรรมสิทธิ์ของเราอีกไม่ได้ เราจะเอาสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นติดตามไปที่ไหน ๆ ก็ไม่ได้” ลึกซึ้ง
