安(ān) 不(bú) 安(ān) ? เรื่องเล่าบันเทิงใจ #1

ผู้พิพากษา กับ คนลักของเล็ก ๆ น้อย ๆ

法(fǎ) 官(guān)：你(nǐ) 在(zài) 偷(tōu) 人(rén) 家(jiā)

                                珠(zhū) 宝(bǎo) 时(shí) ，不(bú) 感(gǎn)

                                到(dào) 心(xīn) 里(lǐ) 不(bú) 安(ān)

                                 吗(ma) ？

小(xiǎo) 偷(tōu)：先(xiān) 生(shēng) ，老(lǎo) 实(shí)

                                 说(shuō) 我(wǒ) 当(dāng) 时(shí)

                                 心(xīn)理(lǐ) 是(shì) 很(hěn)

                                 不(bú) 安(ān) ，因(yīn) 为(wéi)

                                 我(wǒ) 但(dàn) 心(xīn) 偷(tōu) 到(dào)

                                  的(de) 是(shì) 假(jiǎ) 货(huò)。

ผู้พิพากษา:  ตอนที่เธอลักของอยู่นั้น ไม่รู้สึกลำบากใจเลยหรือ ?

คนลักของ:  ท่านครับ ขอบอกความจริงว่า ในตอนนั้นใจคอไม่สบาย

                    เลยครับ เพราะมัวแต่กลัวว่าของที่ลักมานั้น

                    เป็นของปลอมซี่ครับผม !

หมายเหตุ: เนื้อเรื่องคัดเลือกมาจากหนังสือ

               Chinese Humouruos Stories

               北 京 语 言 大 学 出 版 社