ภาษาเมืองล้านนาวันละคำตอน "สึ่งตึง"


คนสึ่งตึงคือคน ไม่เต็มเต็ง..ทึ่ม แกมโง่นิดๆ แต่บางคนที่ใช้กำลังมากก็เรียกกันว่าสึ่งตึง

ผู้คนหลากหลายจากภาคกลางขึ้นมารับราชการในเมืองล้านนา  โดยเฉพาะท่านสุภาพสตรีเมื่อขึ้นมาอยู่เมืองเหนืออยากรู้ภาษาเมืองมักจะถามว่า   "สึ่งตึง"หมายถึงอะไร? หรือหมายความว่าอย่างไร?   ผู้คนเมืองท้องถิ่นมักหลอกว่า  "สึ่งตึง"หมายความว่า  งดงาม  หรือ คนงาม   อย่างเช่นคนที่ถามนี่แหละน่ะ...เมื่อได้ยินสตรีท่านนั้นก็ดีอกภูมิใจไปนาน...

ต่อเมื่ออยู่เมืองล้านนานานๆไป   จึงมาทราบตอนหลังว่า "สึ่งตึง"หมายความว่า  คนโง่ ทึ่ม  ทึบ.....ไม่เต็มเต็ง..โอยหนอตูข้า นึกว่าเป็นคนงามกลับถูกหลอก...ฮึคนวอกนักแต๊ๆ...

บ่ะนายอ้ายเป็นคนหนุ่มร่างใหญ  มีกำลังมากนัก  เมื่อกระทำสิ่งใดก็ทำด้วยแรงกำยำ  เช่น  เอาไม้ฆ้อนขว้างขะแนง(ทะลาย)มะพร้าวลงมาเป็นกองๆ อย่างนี้ผู้คนพากันเรียกขานบ่ะนายอ้ายว่า   "บ่ะอ้ายแฮงตึง" เพราะมันสึ่งตึงคิดดีกว่าคนอื่นๆคือไม้ต้องใช้ไม้สอยหรือขึ้นเสี่ยงที่สูงไปเก็บลูกมะพร้าว

เพลงคนเมืองล้านนามีเพลงหนึ่งชื่อว่า "คนสึ่งตึง"   เนื้อมีเช่นว่า   ตั๋วอ้ายเกิดมาเป่นคนสึ่งตึง   มีสองสลึงป๋ายแถมซาวห้า   กึ๊ดฮอดเป๋นดีใคร่หุยกิ๋นยาหมูตุ้ยตะวา  เปิ้นบอกอ้ายว่ามีวิตามิน...

แสดงว่าคนสึ่งตึงเป็นคนไม่เต็มบาท  มีเพียงแค่ สองสลึงหรือ ห้าสิบสตางค์เท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตามคนสึ่งตึงมักมีประโยชน์อยู่มาก  บางครั้งงานหนักๆ  งานที่เป็นที่น่ารังเกียจของผู้คนทั่วไป ก็ได้คนสึ่งตึงนี่แหละมาทำ  เช่น  ตักถังบ่อเกรอะส้วมที่เต็ม  แม้จะมีกลิ่นเหม็น...เหม้น..เหม็น  เพราะบ่อเกรอะเป็นออมสินสะสมของเก่าหรือของเสียอุจจาระแม้แต่เจ้าของอุจจาระเองก็ยังเบือนหน้าหนีทั้งๆที่อุจจาระในหลุมเป็นของตนเองแท้ๆ 

        โอละเหย...   ตัวกูหรือนี่เยี่ยวขี้เป็นทุกข์     ขี้เยี่ยวหมดก็สุข     ไม่นานทุกข์ก็ผันมา       ขี้เยี่ยววนเวียนเปลี่ยนกันทุกครา  ทุกข์สุขอนิจจา    โอ..นอสังขาร......... เมื่อถ่ายเอาๆ จนส้วมเต็มแทนที่ตนเองเป็นเจ้าของตัวจริงนั่นแหละจะตักทิ้ง  กลับต้องใช้ให้คนสึ่งตึงมาตักบ่อเกรอะออกไป....  เออหนอคนสึ่งตึงหาเช้ากินค่ำ

บางครั้งหากผู้คนที่มีสติดีๆหรือคนธรรมดาๆนี่แหละ  หากกระทำการใดแบบใช้แรงกำลังโดยไม่ยับยั้งสุดๆหรือไม่ใช้สติกำกับบ้าๆบวมๆ  ก็จะถูกผู้คนเรียกขานแบบประชดว่า  สึ่งตึงรึงราด"  อ่านว่า   "สึ่งตึงฮึงฮาด"

โฮะ....เขียนมาถึงนี่ก็มีสตินึกได้  หากเขียนต่อไป  ผู้เขียนอาจจะสึ่งตึงไปเล้ย.....ลาก่อนเน้อหมู่เฮา....

หมายเลขบันทึก: 413268เขียนเมื่อ 11 ธันวาคม 2010 22:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 23:50 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

สวัสดีค่ะท่าน

โอ้ละหนอ หาคำตอบมานานหลายปี จรัล มโนเพชร คนรองเพลงนี้ก็ตายจาก แต่ยังไม่เคยได้คำตอบชัดเจนสักที ....วันนี้รู้แล้วจ้า อิอิ ซึ่งตึง อยู่ตั้งนาน...

ขอบคุณค่ะ....

สัวสดีครับคุณปิ่นธิดา.....

อิอิ...ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมคนสึ่งตึงเน้อเจ้า.......

ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน......พรหมมา

ยิ้นดีจ๊าดนักเจ้า  ข้าวเจ้าเปิงใจ๋บทความของป่อครูกู่อันเจ้า  ขอเป๋นกำลังใจ๋ฮื้อป่อครูเน่อเจ้า

โบราณสอนไว้ จะไปถือสา ห่างสามไฮ่นา บรรดาคนบ๊อง

นักปราชญ์เข้าหา ประสาแซ่ซร้อง เชิญพี่เชิญน้อง นั่งคิด

พระสงฆ์องค์เณร เพศบรรพชิต ตั้งจิ๊ตใจ๋กล้า สนทนา

อู้คนใบ้นั้น  เหมือนผ่าไม้ตั๊ดต๋า อู้คนมีผะหญา เหมือนผ่าไม้โล่งข้อ

เหมือนผ่าไม้โล่งข้อ

 

 

 

สวัสดีครับคุณสนั่น...

กว่าจะมาอ่านก็เลยเวลามานาน..

แม่นแล้วครับคบคนมีผะหญาไว้ดีครับ  หากคบคนสึ่งตึงก็คงจะต้องเจ็บหัวไปเมินนาน....

ขอบคุณที่เข้ามาแว่แอ่วครับ...

จากลุงหนาน.....พรหมมา

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท