รักของฉัน
เคยคิดค้นหาว่าอะไรนะทำให้รู้สึกทุกข์ใจไม่เป็นสุข ร้อนรน(คงไม่ใช่ข้าวสารเสกหรือด้ายสายสิญจ์)แล้วก็รู้ว่าจริงๆแล้วมันคือความรักนั่นเอง รักสิ่งของ รักผู้คน รักตัวตน รักมาก ก็จะทุกข์มาก รู้นะว่าการปล่อยวาง วางเฉยจะทำให้รู้สึกดีและสบายใจขึ้น พยายามอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จซะที คล้ายๆทฤษฎีได้แต่ปฏิบัติแย่เข้าถึงยากจังเพราะใจเป็นมาร เมื่อทำไม่ได้ก็จะคิดถึงเพลง ก้อนหินก้อนนั้น ของโรส ศิรินทร์ทิพย์มันเศร้าจัง คงมีหลายคนกำลังพยามยามเหมือนฉัน พยายามต่อไปนะ
ความเห็น (4)
สวัสดีครับ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวดี ๆ ครับ อยากให้เล่าต่อครับ ลองดูมุมมองความรักของผมบ้างนะครับ ความรักของท่านพุทธทาส
ทักทาย อนุโมทนาด้วย
บางทีการ"พยายามวาง" นั่นแหละครับที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองแพ้ ลองนึกเล่นๆดู หากเรามองเห็นว่า "ความรัก" คืออันหนึ่ง และ"จิต" คืออันหนึ่ง บางทีเราอาจมองเห็นความรักในมุมที่สูงกว่าก็ได้นะครับ เราอาจจะเห็นความรักมันวิ่งวุ่นไปมาอยู่ระหว่างอก กับ สิ่งที่รัก ผมเชื่อว่าคุณมองเห็นนะ