วันที่ ๒ต.ค. ๕๓ เรานั่งรถไปศูนย์ศึกษาการพัฒนาพิกุลทองอันเนื่องมาจากพระราชดำริ ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ถึง ๕ ก.ม. ได้ดร. วิสุทธิ์ พิจารณ์ศรนักวิชาการด้านดินของกรมที่ดินที่เกษียณอายุราชการแล้ว ๗ ปี แต่ยังรับใช้งานของในหลวงและสมเด็จพระเทพรัตน์ฯ มาต้อนรับและอธิบาย ลีลาการพูดของท่านสนุกสนานเฮฮา ทำให้บรรยากาศสบายๆ แต่แดดร้อนไม่ใช่เล่นต้องคอยจัดให้คนแก่นั่งในที่ร่ม
เรื่องเด่นคือโครงการแกล้งดิน ที่เป็นดินป่าพรุที่เปรี้ยวจัด หลักการง่ายๆคือใช้น้ำชะล้างความเปรี้ยวแบบบางช่วงไขน้ำออกให้ดินแห้งบางช่วงไขน้ำเข้า อีกวิธีหนึ่งคือใส่ปูนขาว และอีกวิธีหนึ่งคือปล่อยให้ต้นไม้ที่ทนความเค็มขึ้น แล้วดินก็จะค่อยๆ ฟื้นสภาพ รวมแล้วศูนย์ศึกษาการพัฒนาพิกุลทองเน้นที่การปรับปรุงดินเปรี้ยวของป่าพรุ เพื่อใช้ปลูกข้าว ผลไม้ พืชสมุนไพร และเลี้ยงสัตว์เช่นปลา
พอสมเด็จพระเทพรัตน์ฯเสด็จมาถึงจากสนามบินบ้านทอนนราธิวาส เราก็ตามเสด็จขึ้นรถลากขับชมบริเวณ ไปจนถึงสวนสมุนไพร ๗๒ พรรษา ก็ลงเดินชม โดยเขาเอาผลไม้พื้นเมืองหลากหลายชนิดใส่กระจาดหรือภาชนะให้เราหยิบชิม ผมเจอลองกองพวงงามสีเหลือบน้ำตาลแดง แสดงโหงวเฮ้งว่ารสเยี่ยมก็หยิบเอามาทั้งพวง เพื่อเอามาแจกคนคุ้นเคย จึงโดนท่านองคมนตรีอำพล เสนาณรงค์ แหย่ว่าหยิบมาเกินโควตาไปมาก
มีเงาะเกือบ ๑๐ พันธุ์มาให้ชิม ที่ติดใจมากชื่อเงาะน้ำตาลกรวดหวานหอมชื่นใจ เปลือกสีเหลืองอ่อนสม่ำเสมอทั้งผล และมีขนมนานาชนิดไว้รับรอง
จากสวนสมุนไพร ๗๒ พรรษา เรานั่งรถลากไปยังสำนักงานของศูนย์เพื่อชมนิทรรศการกิจกรรมต่างๆ ของศูนย์ แล้วจึงนั่งรถกลับทักษิณราชนิเวศน์เพื่อรับประทานอาหารเที่ยง คราวนี้เขาจัดให้ผู้ว่าราชการจังหวัดนราธิวาส ผอ.ศูนย์พิกุลทอง และผมให้ร่วมโต๊ะเสวยด้วย โดยจัดให้เฉพาะตัวกรรมการรางวัลนานาชาติร่วมโต๊ะเสวย ผมนั่งติดกับศาสตราจารย์ชาวเยอรมันผู้ได้รับรางวัลโนเบล ซึ่งนั่งติดกับสมเด็จพระเทพรัตน์ฯ อีกทีหนึ่ง ได้ฟังศาสตราจารย์ท่านนี้ตั้งคำถามกับสมเด้จพระเทพรัตน์ฯ ตลอดเวลา ๑ชั่วโมง ผมบอกตัวเองว่าคนขึ้สงสัยเช่นนี้เองที่เป็นนักวิจัยที่ดี
มีการคุยเรื่องความไม่สงบในภาคใต้บ้าง ผวจ.นราธิวาสบอกว่าเวลานี้ต้องมีรถกวาดเรือใบอำเภอละคัน เวลาเจ้าหน้าที่จะออกไปปฏิบัติการรักษาความสงบเรียบร้อยต้องส่งรถกวาดเรือใบไปก่อน เพื่อกวาดเรือใบคือตะปูดักยางรถทำให้ยางแตกที่ฝ่ายก่อความไม่สงบเอามาโปรยไว้
เวลาบ่ายโมงครึ่งเรานั่งรถออกไปอำเภอตากใบเป็นรายการที่ยกยอดมาจากเมื่อวาน ไปที่วัดพระพุทธ เพื่อไปเยี่ยมชมศาลารวมใจ กลุ่มทอผ้าศิลปาชีพฯวัดพระพุทธ และกลุ่มปักผ้าที่ได้รับพระอุปถัมภ์จากศูนย์ศิลปาชีพในสมเด็จพระนางเจ้าฯ
จากนั้นเรานั่งรถเป็นระยะทางยาวกลับมาที่ตัวเมืองนราธิวาสเพื่อไปเยี่ยมชมโรงเรียนอัตตัรกียะห์ อิสลามิยะห์ โรงเรียนเอกชนระดับมัธยมที่มีชื่อเสียงยิ่ง มีนักเรียนกว่า ๔,๒๐๐คน สอนหลักสูตร English Program, Chinese Program,ที่เรียนวิชาต่างๆ ด้วยภาษานั้นๆ โดยตรง และมีครูจากประเทศนั้นๆ มาสอน เขาบอกว่าโรงเรียนนี้สอน ๕ ภาษาคือภาษามาเลย์ ไทย และอีก ๑ภาษาที่ผมลืมไปแล้ว เราได้เห็นความริเริ่มสร้างสรรค์ของโรงเรียนในการจัดการเรียนรู้ และได้เห็นความร่าเริงกล้าแสดงออกของเด็กๆ เขาจัดเด็กนักเรียนมาประกบกรรมการต่างชาติเป็นรายคนเพื่ออธิบายและตอบคำถามเป็นภาษาอังกฤษ กรรมการรางวัลนานาชาติประทับใจโรงเรียนนี้มาก
จากโรงเรียนเรานั่งรถไปขึ้นเครื่องบิน บางกอก แอร์เวย์สที่สนามบินนราธิวาส ไปยังสนามบินหาดใหญ่ ผมแยกจากคณะที่นี่เพื่อขึ้นเครื่องบินการบินไทยกลับกรุงเทพ แวะนอนค้างที่โรงแรม โนโวเทล สุวรรณภูมิ แอร์พอร์ต เพื่อนั่งเครื่องบินการบินไทยไป เดนปาซาร์ในเช้าวันรุ่งขึ้น
๒วันนี้หวัดที่ผมเริ่มเป็นตั้งแต่อยู่ที่ออสเตรเลียเมื่อ ๒สัปดาห์ที่แล้ว กลับรุนแรงขึ้นอีก เวลานั่งรถหรือเครื่องบินผมจึงนั่งหลับตลอดทาง น้ำมูกไหลมากและจามบ่อย รวมทั้งเมื่อยตัว แต่จะไม่มีคนสังเกตเห็นว่าผมไม่สบาย ยกเว้นสาวน้อย
วิจารณ์ พานิช
๓ ต.ค. ๕๓
ห้องรับรองผู้โดยสารชั้นธุรกิจ สนามบินสุวรรณภูมิ
คณะกรรมการฟังการบรรยายสรุปโดย ดร.วิสุทธิ์ พิจารณ์ศร
|
แปลงนาทดลอง
|
ขอนไม้ชนิดนี้มีเห็ดสีสวยขึ้น
|
เงาะน้ำตาลกรวด
|
ฟักข้าว (Momordicacochinchinensis (Loux.))
|
ศาลารวมใจ ให้คนมาทำกิจกรรมร่วมกันมีรายได้ อ่านหนังสือในห้องสมุด และมีการดูแลสุขภาพ
|
การทอธงชาติขนาดใหญ่มากที่เคยทอทำสถิติยาว ๑๑๑ เมตร
|
โรงทอผ้าด้วยมือนี้มีกี่ทอผ้า๑๒๔ เครื่อง
|
นักเรียนโรงเรียนอัตตักียะห์อิสลามิยะห์ ตั้งแถวรับเสด็จและโห่ร้องแสดงความยินดี
|
พิธีขอพรพระผู้เป็นเจ้าและและถวายพระพรแด่สมเด็จพระเทพรัตน์ฯ
|
ชั้นเรียนของหลักสูตรภาษาอังกฤษสอนโดยครูจากอังกฤษ ใช้คอมพิวเตอร์ และppt
|
สาธิตการทำลวดลายลงบนกระจกรวมทั้งเขียนภาพสี
|
ผมอ่านข่าว และเห็นข่าวแล้ว น้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณที่มีต่อประชาชนชาวนราธิวาส ทหาร ตำรวจ ครูที่เสียสละ นานมากแล้วที่ไม่เห็น ผู้หลัก ผู้ใหญ่ ของบ้านเมืองไปเยี่ยม ผู้ปฎิบัติงานทางภาคใต้
เรียนอาจารย์
ขอบพระคุณค่ะที่เก็บเรื่องราวดีๆ ที่ทุกๆคนไม่มีโอกาสได้สัมผัสมาเล่าให้ฟัง
ซึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่อาจารย์เล่า ทุกคนสามารถนำไปปฏิบัติได้อย่างชัดเจน