เมื่อก่อนข้าพเจ้าหลงไปในความเข้าใจว่า "ตาย-เกิด" นั้นเป็นเพียงปรากฏในรูป
แต่...แท้ที่จริงตามสภาวะแห่งความเป็นไปตามธรรมชาติแล้ว...
สภาวะอันตายเกิดอยู่ตลอดเวลานั่นน่ะคือ... "สายธารแห่งความทุกข์ที่ไหลวน"เวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่างหาก อันเนื่องมาจาก "ความโง่-ความไม่รู้"... นำพาตนหลงไป โดยมีอาการทั้งสิ้นอยู่ ๑๑ อาการ...
การเจริญสติ...นั้นจะนำทางแปรเปลี่ยนจากความไม่รู้(อันมืดบอด)-ไปสู่ความรู้(แจ้ง)...
และยิ่งหากว่าเรานั้นเจริญสติในทุกห้วงขณะจิตยิ่งแล้ว...จะเห็นสภาวะว่าการเกิด-ดับที่ไหลวนไปอย่างรวดเร็ว...การไหลวนอันไหนที่สติตามทันมันก็ดับลงเร็ว เพราะปัญญานั้นมันจะแทรกเข้ามาแทนที่ได้เร็ว...และแทรกเมื่อสายธารนั้นเริ่มขยับมันก็ดับและดักทางได้ทัน
เมื่อ "สติ" เป็นดั่งแสงที่ส่องนำทางสว่างมาที่ใจ
เราจะเห็นว่าเรานั้นมืดบอดมานานแสนนาน และเมื่อเราเห็น...เราจะปรากฏเป็นความเบื่อหน่ายคลายลงไปที่ใจต่อเหตุแห่งความโง่เขลาที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
๑๒ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๓
วันที่พระอาทิตย์ทรงกลดวงใหญ่...
ไม่มีความเห็น