ການປົກປ້ອງແລະການຄຸ້ມຄອງຊັບສິນທາງປັນຍາພາຍໃຕ້ລັດຖະທຳມະນູນລາວ
ລັດປົກປ້ອງສິດອິດສະລະພາບ ແລະສິດປະຊາທິປະໄຕຂອງປະຊາຊົນ ທີ່ບໍ່ມີໃຜຈະລ່ວງລະເມີດໄດ້. ທຸກອົງການ ແລະພະນັກງານຂອງລັດ ຕ້ອງໂຄສະນາອົບຮົມບັນດານະໂຍບາຍ ແລະລະບຽບກົດໝາຍໃຫ້ປະຊາຊົນ ແລະພ້ອມກັນຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ເພື່ອຮັບປະກັນສິດ ແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທໍາຂອງປະຊາຊົນ. ຫ້າມທຸກການກະທໍາແບບອາດຍາສິດ, ຂົ່ມຂູ່ ອັນຈະກໍ່ຄວາມ ເສຍຫາຍ ເຖິງກຽດສັກສີ, ຮ່າງກາຍ, ຊີວິດ, ຈິດໃຈ ແລະຊັບສົມບັດຂອງປະຊາຊົນ.[1]
ລັດປະຕິບັດນະໂຍບາຍສາມັກຄີ ແລະສະເໝີພາບລະຫວ່າງຊົນເຜົ່າຕ່າງໆ. ທຸກຊົນເຜົ່າລ້ວນແຕ່ມີສິດປົກປັກຮັກສາ, ເສີມຂະຫຍາຍຮີດຄອງປະເພນີ ແລະວັດທະນະທໍາອັນດີງາມຂອງຕົນ ແລະຂອງຊາດ. ຫ້າມທຸກການກະທໍາແບ່ງແຍກ ແລະການປະພຶດຈໍາແນກລະຫວ່າງຊົນເຜົ່າ.ລັດປະຕິບັດທຸກມາດຕະການເພື່ອຂະຫຍາຍ ແລະຍົກລະດັບເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງທຸກຊົນເຜົ່າໃຫ້ສູງຂຶ້ນ[2].
ລັດຄຸ້ມຄອງສັງຄົມດ້ວຍລັດຖະທໍາມະນູນ ແລະກົດໝາຍ.
ອົງການຈັດຕັ້ງ ຂອງພັກ, ລັດ, ແນວລາວສ້າງຊາດ,
ອົງການຈັດຕັ້ງມະຫາຊົນ, ອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ
ແລະພົນລະເມືອງທຸກຄົນຕ້ອງເຄົາລົບ
ແລະປະຕິບັດລັດຖະທໍາມະນູນ
ແລະກົດໝາຍຢ່າງເຂັ້ມງວດ[3].
ລັດປະຕິບັດແນວທາງ,
ນະໂຍບາຍປ້ອງກັນຊາດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບທົ່ວປວງຊົນ
ແລະຮອບດ້ານ; ປັບປຸງ
ແລະກໍ່ສ້າງກໍາລັງປ້ອງກັນຊາດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ
ໃຫ້ເຂັ້ມ ແຂງ, ມີຄວາມຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ປະເທດຊາດ
ແລະຕໍ່ປະຊາຊົນ,
ມີຄວາມສາມາດປະຕິບັດໜ້າທີ່ປົກປັກຮັກສາໝາກຜົນຂອງການປະຕິວັດ,
ຊີວິດ, ຊັບສິນ ແລະການອອກແຮງງານຂອງປະຊາຊົນ; ປະ
ກອບສ່ວນເຂົ້າໃນພາລະກິດພັດທະນາປະເທດຊາດໃຫ້ຮັ່ງມີເຂັ້ມແຂງ[4].
ລັດສົ່ງເສີມທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດພາຍໃນປະເທດ
ລົງທຶນເຂົ້າໃນການຜະລິດ,ທຸລະກິດ
ແລະການບໍລິການ,ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຫັນເປັນອຸດສາຫະກໍາ
ແລະການຫັນເປັນທັນສະໄໝ,ເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດເຕີບໃຫຍ່ເຂັ້ມແຂງ[5].
ລັດສົ່ງເສີມການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດຢູ່ສາທາລະນະລັດ
ປະຊາທິປະໄຕ
ປະຊາຊົນລາວ,ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການນໍາເອົາທຶນ,
ເຕັກໂນໂລຢີແລະການຄຸ້ມຄອງທີ່ກ້າວໜ້າເຂົ້າສູ່ຂະບວນການຜະລິດ,ທຸລະກິດ
ແລະການບໍລິການ
ຊັບສົມບັດ
ແລະທຶນທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍຂອງຜູ້ລົງທຶນຢູ່
ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ
ຈະບໍ່ຖືກເກັບເກນ, ບໍ່ຖືກຍຶດ ຫຼືໂອນເປັນຂອງລັດ[6].
ລັດປົກປ້ອງ
ແລະເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຮູບການກໍາມະສິດຂອງລັດ, ຂອງລວມໝູ່,
ເອກະເທດ, ເອກະຊົນພາຍໃນ ແລະຕ່າງປະເທດທີ່ລົງທຶນຢູ່
ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະ ຊາຊົນລາວ[7].
ລັດປົກປ້ອງສິດກ່ຽວກັບກໍາມະສິດ (ສິດຄອບຄອງ,
ສິດນໍາໃຊ້, ສິດໄດ້ຮັບ ໝາກຜົນ, ສິດຊີ້ຂາດ)
ແລະສິດສືບທອດຊັບສົມບັດຂອງການຈັດຕັ້ງ ແລະຂອງບຸກຄົນ.
ສໍາລັບທີ່ດິນແມ່ນເປັນກໍາມະສິດຂອງວົງຄະນະຍາດແຫ່ງຊາດ,
ລັດຮັບປະກັນສິດນໍາໃຊ້, ສິດໂອນ
ແລະສິດສືບທອດຕາມກົດໝາຍ[8].
ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ
ປະຕິບັດນະໂຍບາຍເປີດ
ກວ້າງການພົວພັນຮ່ວມມືເສດຖະກິດກັບຕ່າງປະເທດ
ໂດຍນໍາໃຊ້ຮູບການສໍາພັນເສດຖະກິດແບບຫຼາຍທິດ, ຫຼາຍຝ່າຍ,
ຫຼາຍຮູບແບບ ບົນຫຼັກການເຄົາລົບເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ
ຂອງກັນ, ສະເໝີພາບ
ແລະຕ່າງຝ່າຍຕ່າງໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ[9].
ລັດໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ
ຕິດພັນກັບການພັດທະນາ ວັດທະນະທໍາ-ສັງຄົມ
ໂດຍໃຫ້ບູລິມະສິດແກ່ການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດ.
ລັດເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍພັດທະນາການສຶກສາ,
ປະຕິບັດລະບອບ ການສຶກສາຊັ້ນປະຖົມແບບບັງຄັບ
ເພື່ອສ້າງຄົນລາວໃຫ້ເປັນພົນລະເມືອງດີ,
ມີຄຸນສົມບັດສິນທໍາ ປະຕິວັດ, ມີຄວາມຮູ້
ແລະຄວາມສາມາດ[10].
ລັດ ແລະທົ່ວສັງຄົມ
ຕັ້ງໜ້າພັດທະນາການສຶກສາແຫ່ງຊາດໃຫ້ມີຄຸນນະພາບ, ສ້າງໂອ
ກາດ ແລະເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການສຶກສາຢ່າງທົ່ວເຖິງ
ໂດຍສະເພາະປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ຊົນເຜົ່າ,
ແມ່ຍິງ, ເດັກນ້ອຍ ແລະຜູ້ດ້ອຍໂອກາດ.
ລັດສົ່ງເສີມ
ແລະຊຸກຍູ້ໃຫ້ເອກະຊົນລົງທຶນເຂົ້າໃນການພັດທະນາການສຶກສາແຫ່ງຊາດຕາມກົດໝາຍ.
ລັດສົ່ງເສີມການອະນຸລັກວັດທະນະທໍາ
ທີ່ເປັນເອກະລັກ ແລະເປັນມູນເຊື້ອອັນ ດີງາມຂອງຊາດ
ແລະຂອງຊົນເຜົ່າ
ສົມທົບກັບການຮັບເອົາວັດທະນະທໍາທີ່ກ້າວໜ້າຂອງໂລກຢ່າງ
ມີການເລືອກເຟັ້ນ.
ລັດສົ່ງເສີມການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທໍາ,
ສິນລະປະວັນນະຄະດີ, ການປະດິດຄິດແຕ່ງ, ຄຸ້ມຄອງ
ແລະປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ, ປະຫວັດສາດ
ແລະທໍາມະຊາດ, ບູ ລະນະປະຕິສັງຂອນວັດຖຸບູຮານ
ແລະປູຊະນີຍະສະຖານ.
ລັດເອົາໃຈໃສ່ປັບປຸງ
ແລະຂະຫຍາຍວຽກງານສື່ມວນຊົນ
ເພື່ອຮັບໃຊ້ພາລະກິດປົກປັກຮັກ ສາ
ແລະພັດທະນາປະເທດຊາດ.
ຫ້າມທຸກການເຄື່ອນໄຫວດ້ານວັດທະນະທໍາ
ຫຼືນໍາໃຊ້ສື່ມວນຊົນ
ເພື່ອກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ,
ທໍາລາຍຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງາມ
ຫຼືກຽດສັກສີຂອງຄົນລາວ.
ລັດເອົາໃຈໃສ່ສົ່ງເສີມສະຕິປັນຍາ
ແລະຫົວຄິດປະດິດສ້າງໃນວຽກງານການ ຄົ້ນຄວ້າ
ແລະການນໍາໃຊ້ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຢີ,
ປົກປ້ອງຊັບສິນທາງປັນຍາ ໄປຄຽງຄູ່ກັບ ການບໍາລຸງ
ແລະກໍ່ສ້າງນັກວິທະຍາສາດ
ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກໍາ ແລະການຫັນເປັນ
ທັນສະໄໝ. ລັດ ແລະສັງຄົມເອົາໃຈໃສ່ຊຸກຍູ້,
ສົ່ງເສີມ ແລະລົງທຶນເຂົ້າໃນການກິລາກາຍຍະກໍາຂອງມະຫາຊົນ
ນັບທັງປະເພດກິລາທີ່ເປັນມູນເຊື້ອອັນດີງາມຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ
ແລະກິລາສາ ກົນ
ເພື່ອຍົກລະດັບຄວາມສາມາດດ້ານການກິລາໃຫ້ສູງຂຶ້ນ,
ເສີມສ້າງກໍາລັງ ແລະສຸຂະພາບຂອງປະຊາຊົນ. ລັດ
ແລະສັງຄົມເອົາໃຈໃສ່ພັດທະນາສີມືແຮງງານ;
ຍົກສູງວິໄນແຮງງານ, ສົ່ງເສີມວິຊາຊີບ
ແລະວຽກເຮັດງານທໍາຂອງປະຊາຊົນ; ປົກປ້ອງສິດ
ແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທໍາຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ. ລັດ
ແລະສັງຄົມເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍສະຫວັດດີການສັງຄົມເປັນຢ່າງ
ດີ ໂດຍສະເພາະຕໍ່ວິລະຊົນແຫ່ງຊາດ, ນັກຮົບແຂ່ງຂັນ,
ພະນັກງານບໍານານ, ຜູ້ເສຍອົງຄະ, ຄອບຄົວຜູ້ເສຍສະລະຊີວິດ
ເພື່ອພາລະກິດປະຕິວັດ
ແລະຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີຕໍ່ປະເທດຊາດ.
ພົນລະເມືອງລາວ
ມີພັນທະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ ແລະປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ,
ປະຕິບັດພັນທະການທະຫານຕາມທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນກົດໝາຍ.
ຊາວຕ່າງດ້າວ
ແລະຜູ້ບໍ່ມີສັນຊາດກໍ່ມີສິດໄດ້ຮັບການປ້ອງກັນສິດ
ແລະເສລີພາບຕາມທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ຢູ່ໃນກົດໝາຍຂອງ
ສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນລາວ,
ມີສິດຮ້ອງຟ້ອງຕໍ່ສານ
ແລະອົງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຂອງສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນລາວ,
ມີພັນທະເຄົາລົບລັດຖະທໍາມະນູນ
ແລະລະບຽບກົດໝາຍຂອງສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນລາວ.
[1] ມາດຕາ 6. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[2] ມາດຕາ 8. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[3] ມາດຕາ 10. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[4] ມາດຕາ 11. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[5] ມາດຕາ 14. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[6] ມາດຕາ 615 ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[7] ມາດຕາ 16. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[8] ມາດຕາ 17. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[9] ມາດຕາ 20. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
[10] ມາດຕາ 22. ແຫ່ງລັດຖະທຳມະນູນຂອງສປປລາວ ປີ 2003.
ใน ກົດໝາຍລະຫວ່າງຊາດສ່ວນບຸກຄົນ ໃນຄະນະນິຕິສາດ - ລັດຖະສາດ (ມຊ)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น