กอดฟ้า กอดน้ำ กอดภูเขา
กอดต้นหญ้า แล้วให้ต้นไม้กอด
กอดเรือเล็ก กอดเรือใหญ่
กอดโกงกาง แล้วนอนกางให้เขากอด
กอดหินยักษ์ กอดหินเรด้า กอดถ้วยฟีฟ่า
หรือกอดน้อยหน่า มังคุด เงาะ
กอดทุเรียน..ระวังหนาม กอดลิง ให้ลิงกอด
กอดฮิปโป กอดกองฟาง กอดหุ่นไล่กา
กอดดอกไม้ กอดผีเสื้อ....สมุทร
ลงไปกอดทะเลใส ขึ้นไปกอดทะเลหมอก
แล้วไปกอดเมืองไทย....ให้หายเหนื่อย
ชีวิตและร่างกายผู้คนนั้นดำรงอยู่ด้วยอาหาร ด้วยปัจจัยสี่ที่สำคัญในการดำรงชีวิต ในขณะที่จิตใจคนเรานั้นกลับดำรงอยู่ได้ด้วยความรัก ความห่วงใย และความเอื้ออาทรที่คนเรามีให้แก่กันและกัน ในวันที่ชีวิตผ่านพ้นจากเรื่องราวอันเลวร้าย ในวันที่ร่างกายเหนื่อยล้าจากวิกฤตการณ์อันหนักหน่วงมาได้ เราคงอยากจะโผเข้าซบหน้ากับอ้อมกอดอันอบอุ่นของใครสักคน หรือไม่ก็อ้าแขนโอบกอดบุคคลอันเป็นที่รักไว้นิ่งๆอย่างแนบแน่นและเนิ่นนานเพื่อส่งมอบความรัก ความอบอุ่นหรือโอบรับกำลังใจและคำปลอบโยน มีบางคนบอกว่า ในวันนี้หากกอดเมืองไทยได้ ก็อยากกอดเมืองไทยให้หายเหนื่อยสักครั้ง ซึ่งผมว่านั่นอาจเป็นความรู้สึกของคนไทยทุกคนในยามนี้ก็เป็นได้
ไม่มีความเห็น