10 บันทึกที่ข้าพเจ้าประทับใจ

10 บันทึกที่ข้าพเจ้าประทับใจ มีดังนี้

     บันทึกที่ 1 คือ บันทึกของ อรวรรณ ทองธรรมชาติ  378561 นักการศึกษา เขียนหลักการดำเนินชีวิตไว้ว่าทุกๆเรื่องมีความสำคัญกับชีวิต เราไม่สามารถทำให้ชีวิตมีความสุขโดยมุ่งไปที่ด้านใดด้านหนึ่งได้ ชีวิตคนเราจะสมบูรณ์ด้วยหลายๆด้านประกอบกัน การที่พยายามให้ชีวิตไปสนใจด้านหนึ่ง โดยละเลยมุมอื่นของชีวิต แม้จะมีความสุขกับสิ่งพึงพอใจ ไม่ช้าไม่นานคุณจะรู้สึกว่าคุณยังขาดบางอย่างในชีวิตไป...

     บันทึกที่ 2 คือ บันทึกของ  กิตติพัฒน์ อสงไขยแห่งกาลเวลา  http://gotoknow.org/blog/pkung/378553  เขียนไว้ว่า  การดำรงชีวิตของคนแก่คนหนึ่งชื่อ "ยายแฟง" มีการดำรงชีวิตที่ลำบาก น่าสงสารมาก แต่ยายแฟงก็มีความสุขท่ามกลางความลำบากที่เกิดขึ้น จึงทำให้เราหวนกลับมาคิดว่า คนที่ลำบากกว่าเราก็มีเยอะ จงพยายามสู้ต่อไป อย่าได้ท้อถอยนะคะ...

     บันทึกที่ 3 คือ บันทึกของ อิงจันทร์ ครูผู้สอน ณ กระท่อมอิงจันทร์  http://gotoknow.org/blog/ruschadawon-taltal/378586  เขียนไว้ว่า  เมื่อลูกวัย ม.2 บวชไม่สึก ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของผู้เป็นพ่อและแม่ เพราะลูกได้บวชตามโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนร่วมกับนักเรียนหลายๆ คน แต่ขณะนี้เปิดเทอมไปได้ 2 เดือนกว่าแล้ว ลูกยังไม่เอ่ยปากว่าอยากสึกเลย แถมยังบอกว่าอาจจะเรียนทางธรรมไปตลอดก็เป็นได้ เป็นที่น่าชื่นชมมาก เพราะเด็กวัยนี้กำลังสนุกสนาน มีเพื่อนมาก แต่นั่นเป็นความคิดของแต่ละบุคคลเท่านั้นเอง...

     บันทึกที่ 4 คือ บันทึกของ Kwanchai เจ้าหน้าที่ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ 
Naresuan University International College  http://gotoknow.org/blog/zigma/378589  เขียนไว้ว่า  ในการดำรงชีวิตของคนเราในแต่ละวัน ตั้งแต่เกิดจนตาย ย่อมมีเสียงวิพากษ์ วิจารณ์ต่างๆ นาๆ โดยตลอด ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะปฏิบัติตนยอมรับคำนั้นได้หรือไม่ อย่างไร ซึ่งเป็นข้อคิดที่ดีมากในการดำรงชีวิตในแต่ละวันของคนเรา

     บันทึกที่ 5 คือ บันทึกของ เตวิชโช นักบวชของพุทธ พุทธบริษัท  http://gotoknow.org/blog/mind-ing-power/378591 เขียนไว้ว่า  "การทำความดีนั้นทำไม่ยากเลย ที่ยากเพราะ ไม่คิด จะทำมากกว่า"และท่านได้ฝากคำคม ข้อคิดดีๆ ไว้เตือนใจไว้ว่า "สิ่งเดียวที่มนุษย์รักที่สุดคือ ชีวิต แต่จะเกลียด ที่สุดคือ ผู้เอาชีวิต ของตนไป แล้วไฉนจึงมาคิดทำลายล้างชีวิตให้สิ้นไปเสียเช่นนี้เล่า" และ"ฆ่าสัตว์ได้โทษ ฆ่าความโกรธได้บุญ" ซึ่งเมื่ออ่านแล้วเป็นบันทึกที่ดี และมีประโยชน์มากๆ เลยนะคะ...

     บันทึกที่ 6 คือ บันทึกของ อาภรณ์ พร คำชุมภู รับราชการ http://gotoknow.org/blog/aporn-pon2/378579  เขียนรวบรวมบทความเกี่ยวกับภาวะผู้นำไว้ 3 เรื่องซึ่งเป็นประโยชน์กับผู้ที่กำลังศึกษาต่อระดับปริญญาโทและผู้ที่มีความสนใจเรื่องเกี่ยวกับภาวะผู้นำมากๆ เลย ซึ่งทำให้ได้รับความรู้ แนวทางปฏิบัติเพื่อนำไปสู่การเป็นผู้นำที่ดีในอนาคตได้อย่างดีเยี่ยม...

     บันทึกที่ 7 คือ บันทึกของ บุษยมาศ รับราชการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม (ส่วนทะเลแก้ว) http://gotoknow.org/blog/bussaya37/378536  เขียนไว้ว่า  ความขัดแย้งในองค์กร คือการมีความคิดที่แตกต่างกัน และการมีความรู้สึกส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ถ้าคนเราสามารถแยกประเภทความขัดแย้งเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้แล้วนั้น เชื่อว่า...เมื่อการขัดแย้งกันในเรื่องงานเกิดขึ้น...แต่เมื่อพูดกันด้วยเหตุ  ด้วยผล...ความขัดแย้งในการทำงานก็จะจบลงด้วยดี...ความบาดหมางใจกันก็จะไม่เกิด...เพราะต่างฝ่ายต่างยอมรับกติกา และยอมเปิดใจรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นผู้บังคับบัญชา หรือผู้ใต้บังคับบัญชาก็ตาม...

     บันทึกที่ 8 คือ บันทึกของ ณัฐวรรธน์ ชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ธุรกิจขายตรง  http://gotoknow.org/blog/econtent/378540  เขียนไว้ว่า ในการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ซึ่งข้อบกพร่องจากการที่เขาดำเนินชีวิตเหล่านี้เองเป็นแรงขับเคลื่อนให้เขาเกิดความไม่ประมาท เกิดความมั่นใจ เกิดความพยายาม และนำไปสู่ความสำเร็จในชีวิตได้...

     บันทึกที่ 9 คือ บันทึกของ โดเรมอน รัฐวิสาหกิจ  http://gotoknow.org/blog/doramon12/378541 เขียนไว้ว่า วัฒนธรรมประเพณีขนบธรรมเนียนของคนไทยเรานั้น มีคุณค่าและสวยงามยิ่งนัก ซึ่งท่านได้มีภาพถ่ายและวีดีทัศน์วันลอยกระทง รวมทั้งเนื้อเพลงและท่าทางประกอบอย่างสวยงาม และประวัติของวันดังกล่าวมาให้ศึกษาอย่างละเอียดเลยค่ะ ได้รับความรู้มากๆ เลยนะคะ... 

     บันทึกที่ 10 คือ บันทึกของ อิงจันทร์ ณ. เรือนปั้นหยา อิสรชน คนธรรมดา  http://gotoknow.org/blog/nareanpunyaah/378514  เขียนไว้ว่า ชีวิตของคนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน บางคนร่ำรวย สุขสบาย อีกบางคนลำบาก ทุกข์ยาก ไม่ทำงานก็ไม่มีเงิน ขึ้นอยู่กับโชคชะตา ซึ่งคุณอิงจันทร์ได้เขียนเนื้อเพลงคนขี่หลังควายของ คุณดาว บ้านดอนไว้ พร้อมทั้งมีภาพประกอบ และมีเสียงเพลงด้วย เก่งมากๆ เลยนะคะ ฟังแล้วสงสารชีวิตน้อยๆ จังเลย...