พูดถึงประสบการณ์ชีวิต ข้าพเจ้าอดใจที่จะเล่าเรื่องนี้ให้ทุกคนฟังไม่ได้เลยครับ สมัยที่ข้าพเจ้ายังเด็ก ตอนนั้นข้าพเจ้ากำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ข้าพเจ้าต้องเจอกับความเศร้าที่สุดเพราะผู้ที่เป็นปู่สุดที่รักของข้าพเจ้าเสียชีวิต ปู่จะคอยสอนและอบรมให้เป็นคนดีดูแบบอย่างของปู่ เวลาที่พ่อแม่ทะเลาะกันรุ่นแรงปู่ก็จะคอยบอกว่าเรื่องของผู้ใหญ่ไม่ควรจำนะลูก หลังจากนั้นข้าพเจ้าต้องได้ไปนอนเป็นคู่กับย่าตั้งแต่ยังเด็กจนจบปริญญาตรีเป็นเวลา 14ปี เต็ม ข้าพเจ้าได้สิ่งตอบแทนอะไรจากประสบการณ์ครั้งนี้
ทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าได้มา ตั้งแต่เด็กจนจบปริญญาข้าพจ้าไม่ได้นอนที่บ้านเลย ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่ 10 เมตรเอง ข้าพเจ้าต้องนอนกับย่าทุกวัน ท่านก็จะเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังตั้งแต่สมัยก่อน และลูกของท่านแต่ละคนเป็นอย่างไรจากประสบการณ์จริง และผมก็ได้เรียนรู้จากประสบการณ์นั้นดังที่ข้าพเจ้าได้ผลประโยชน์มาจริงๆ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ และท่านผู้ใหญ่คนท่าน ผู้ที่มีชีวิตคล้ายๆผมแสดงความคิดเห็นกันมาน่ะครับ มันอาจเป็นประสบการณ์ที่ธรรมดาแต่แฝงไปด้วยประโยชน์ใช่ไหมครับ
สวัสดีครับ
แวะมาทักทาย และมาเป็นกำลังใจให้กันครับ
ขอบพระคุณมากครับที่แสดงความเห็น