เราทุกคนต่างเกิดมาพร้อมกับ ความสุขและความทุกข์ ที่ต่างได้พบเจอแตกต่างกันไป ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าเราจะคล้อยตามกับสภาวะที่กำลังประสบอยู่นั้นมากน้อยเพียงใด
ความสุขของฉันในการได้เข้ามาเรียนในหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพครูนั่นก็คือการที่ได้เรียนกับอาจารย์ที่ค่อนข้างใจดี และการที่ได้มีเพื่อนใหม่ ที่คอยให้คำปรึกษาและช่วยเหลือฉัน รวมทั้งพ่อและแม่ที่คอยส่งเสริม และให้กำลังใจฉันในยามที่เกิดความท้อ
แต่ในทางตรงกันข้าม ความทุกข์ของฉันที่เกิดขึ้นก็คือ ระยะเวลาเรียนที่มีอยู่อย่างจำกัดและสั้นเกินไป ทำให้ฉันต้องมีความกระตือรือร้นในการเรียนเพิ่มมากขึ้น เพราะมีงานที่จะต้องทำส่งอาจารย์มากพอสมควร และฉันเกรงว่างานที่จะต้องทำส่งอาจารย์นั้นมันจะไม่ดีเท่าที่ควร เพราะฉันต้องทำงาน กับเรียนไปด้วย มันจึงทำให้ฉันเกิดความท้อบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ความท้อนั้นมันกลับทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะเรียนต่อให้จบ เพราะทุกวันนี้ฉันก็ทำงานเป็นครูพี่เลี้ยงเด็กพิการ ในโรงเรียนใกล้บ้านแห่งหนึ่ง มันทำให้ฉันเกิดความผูกพัน และอยากที่จะเป็นครูจริงๆ
..............................................................................................................
ไม่มีความเห็น